Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 maja 2014 r., sygn. IV SA/Gl 888/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Sędzia WSA Renata Siudyka Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2014 r. sprawy ze skargi R. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wójt Gminy P. decyzją z dnia [...] r., wydaną m.in. na podstawie art. 30 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2012r., poz. 1228 ze zm.), odmówił R.L. umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego w kwocie 2 500 zł wraz z ustawowymi odsetkami osobie uprawnionej - L. P. w okresie świadczeniowym 2011/2012 objętej decyzją orzekającą o obowiązku zwrotu należności.

W uzasadnieniu organ podał, że R.L. przebywa w Zakładzie Karnym, a planowany termin końca kary przypada na dzień [...] r. W toku postępowania na podstawie informacji uzyskanych od wnioskodawcy ustalono, że jest on osobą zdrową, nie pracuje, nie ponosi żadnych wydatków, nie korzysta ze świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, nie ma na utrzymaniu innych osób, obecnie bezskutecznie ubiega się przed sądem o obniżenie wysokości zasądzonych alimentów. Jednocześnie z pisma Zakładu Karnego wynika, iż w stanie konta depozytowego znajduje się kwota 1129, 80 zł, która po opuszczeniu Zakładu Karnego będzie do dyspozycji R. L. Zdaniem organu wniosek o umorzenie należności, rozpatrywany w świetle art. 30 ust 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów w ramach uznania administracyjnego, nie zasługuje na uwzględnienie. Sytuacja wnioskodawcy nie wynika bowiem z jakiegoś zdarzenia losowego, lecz spowodowana jest odbywaniem kary pozbawienia wolności. Z kolei powstanie zadłużenia i obowiązek jego uregulowania jest następstwem zaniechania przez stronę wywiązywania się wobec dziecka z obowiązku alimentacyjnego. Ubocznie organ zauważył, że umorzenie nie wpłynęłoby na poprawę sytuacji strony wobec powiększającego się zadłużenia alimentacyjnego. Także ewentualne korzystanie przez wnioskodawcę po opuszczeniu Zakładu Karnego z pomocy społecznej nie oznacza automatycznie obowiązku umorzenia przedmiotowych należności. Przy rozstrzyganiu wzięto również pod uwagę interes społeczny. Akcentowano, że R.L. jest osobą zdrową, zdolną do podjęcia pracy zarobkowej. Po opuszczeniu Zakładu Karnego możliwe jest więc podjęcie zatrudnienia, co przyczyni się do polepszenia jego sytuacji dochodowej. Podkreślono przy tym, że możliwości zarobkowe to nie tylko dochody faktycznie osiągane, ale także te, które osoba winna osiągnąć przy dołożeniu należytej staranności oraz wykorzystując swoje zdolności, umiejętności i kwalifikacje. Organ podniósł, że wniosek przeanalizowano także pod względem chociażby częściowego umorzenia, lecz nie znaleziono podstaw do umorzenia należności w całości lub części.