Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 maja 2014 r., sygn. I SA/Bd 409/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Sędziowie: sędzia WSA Mirella Łent (spr.) sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Chowańska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 maja 2014 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Bd 409/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego

w B. określił skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 36.409 zł.

Po rozpoznaniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją

z dnia [...] r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Na wstępie uzasadnienia wskazał, że zarzuty prawno procesowe, za wyjątkiem zarzutu naruszenia art. 292

w związku z art. 136 Ordynacji podatkowej, poprzez doręczenie skarżącemu protokołu kontroli podatkowej, są niezasadne.

Zdaniem organu, doręczenie skarżącemu, zamiast powołanemu w sprawie pełnomocnikowi, protokołu kontroli podatkowej, co nastąpiło przy piśmie organu podatkowego z dnia [...] r., narusza art. 136 Ordynacji podatkowej. Wbrew jednak twierdzeniu zawartemu w odwołaniu, naruszenie to nie pozbawiło skarżącego czynnego udziału w postępowaniu, o czym świadczy choćby okoliczność, że zastrzeżenia do protokołu kontroli zostały wniesione przez pełnomocnika w piśmie

z dnia [...] r., a następnie do zastrzeżeń tych organ podatkowy ustosunkował się w piśmie z dnia [...] r. Wprawdzie więc na etapie postępowania kontrolnego nastąpiło naruszenie prawa procesowego, jednak naruszenie to nie miało wpływu na wynik postępowania podatkowego zakończonego zaskarżoną odwołaniem decyzją.

W ocenie organu odwoławczego zarzut naruszenia art. 29lc Ordynacji podatkowej przez niezawiadomienie skarżącego o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, jak również przez prowadzenie kontroli podatkowej przez okres dłuższy niż 12 dni, jest niezasadny. Normy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) mają zastosowanie do podmiotów, które prowadzą działalność gospodarczą legalnie, tj. zgodnie z przepisami obowiązującego prawa. Tymczasem w przypadku skarżącego, prowadzenie działalności zostało stwierdzone w wyniku kontroli podatkowej. Stąd też nie mógł on korzystać z ochrony przewidzianej dla przedsiębiorców w tej ustawie. Na czas kontroli podatkowej podlegał jedynie normom zawartym w Ordynacji podatkowej, które nie przewidują ani powiadomienia kontrolowanego o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, ani stosowania ograniczeń czasowych odnośnie prowadzenia postępowania kontrolnego.