Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2014 r., sygn. I SA/Wa 2203/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz Sędziowie: WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi E. S. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa postanowieniem z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] po rozpatrzeniu zażalenia E. S. reprezentowanej przez adwokata P. G. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] 05.2013 r., nr [...] zawieszające z urzędu postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez J. S. i J. S. w G., gmina B., województwo [...] i w T. przy ul. [...], tj. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej - w 1/2 części, do czasu uzyskania postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym J. S. - utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r.

Zaskarżone postanowienie wydane zostało w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.

Wnioskiem z dnia 08.12.1990 r. E. S. zwróciła się do Urzędu Rejonowego [...] w L. o przyznanie ekwiwalentu za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez jej rodziców J. S. i J. z D. S.

Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...].05.2013 r., nr [...], zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez J. S. i J. S. w G., gmina B., województwo [...] i w T. przy ul. [...], tj. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej - w 1/2 części, do czasu uzyskania postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym J. S.

E. S. reprezentowana przez adwokata P. G. wniosła do Ministra Skarbu Państwa, za pośrednictwem Wojewody [...], zażalenie na w/w postanowienie. W uzasadnieniu zażalenia strona wskazała, iż w jej ocenie zaskarżone postanowienie zapadło wskutek pominięcia oświadczenia J. S. z dnia 6 grudnia 1957 r. oraz błędnej wykładni art. 4 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Kontrowersje związane z treścią tego oświadczenia i prawidłowa wykładnia cytowanego przepisu były przedmiotem pism wnioskodawczyni z dnia 31 marca i 16 lipca 2010 r., w których wskazano, iż skoro przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. nie mogą mieć zastosowania do czynności prawnych dokonanych przed jej wejściem w życie, oświadczenie J. S. z dnia 6 grudnia 1957 r. (załączone do pisma z dnia 18 stycznia 2008 r.) o przeniesieniu praw związanych z dwiema nieruchomościami pozostawionymi poza granicami Polski wywołuje skutki prawne.