Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygn. IV SA/Po 1114/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) WSA Anna Jarosz Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2013 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. po rozpoznaniu odwołania S. S. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...].

W uzasadnieniu organ wskazał, że wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r. S. S. zwrócił się do GOPS o udzielenie pomocy finansowej w wysokości 1000 zł na zakup żywności.

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Wójt Gminy K. odmówił przyznania wnioskodawcy zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup żywności z uwagi na brak współdziałania z pracownikiem socjalnym oraz korzystanie ze świadczenia niepieniężnego w formie dożywiania. Uzasadniając swoje rozstrzygniecie organ I instancji podniósł, że strona od wielu lat nie podejmuje żadnych działań w celu jakiegokolwiek zatrudnienia, oświadczając, że podejmie jedynie pracę jako kierowca. Strona korzysta obecnie z pomocy w formie dożywiania.

Następnie Kolegium wskazało, że odwołanie złożył wnioskodawca nie zgadzając się ze stanowiskiem organu I instancji w kwestii braku współdziałania i dezaktywacji zawodowej.

W dalszej części uzasadnienia organ po przytoczeniu treści przepisów prawa podniósł, że przepis art. 39 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182.) stwarza możliwość, a nie konieczność przyznania zasiłku celowego. Jest on świadczeniem fakultatywnym, tj. uzależnionym wyłącznie od uznania administracyjnego. Organ nie jest obowiązany, lecz może przyznać świadczenie. Organ podkreślił, iż przepisy ustawy o pomocy społecznej, dotyczące udzielania pomocy ze środków opieki społecznej, nie określają wysokości zasiłku celowego i nie podają kryteriów ustalania tej wysokości. W tej sytuacji wyznacznikami ustalania wysokości zasiłku celowego są z jednej strony - sytuacja materialna wnioskodawcy i cel, na który zasiłek jest przyznawany, a z drugiej strony -możliwości finansowe pomocy społecznej (wyrok NSA z dnia 12 stycznia 1994 r. sygn. akt I S.A. 1649/93, pub. ONSA z 1995 r., Nr 1, poz. 33) pozostawiając kwestię ustalenia jego wysokości uznaniu administracyjnemu. "Obowiązkiem organu załatwiającego sprawę w oparciu o uznanie administracyjne jest załatwienie sprawy zgodnie z żądaniem obywatela, o ile interes społeczny nie stoi temu na przeszkodzie, ani nie przekracza to możliwości organu wynikających z przyznanych uprawnień i środków. Można więc przyjąć, że z zasady tej wynika domniemanie pozytywnego załatwienia sprawy, od którego można odstąpić dopiero wówczas, gdy w uzasadnieniu decyzji wykaże się, że takie załatwienie sprawy kolidowałoby z interesem społecznym lub przekraczało możliwości organu" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 stycznia 2006r, sygn.akt IOSK 777/05).