Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 marca 2014 r., sygn. I SA/Wa 1834/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2014 r. sprawy ze skargi B. Ż. i T. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania B. i T. Ż., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej w kwocie [...] zł z tytułu wzrostu wartości działki nr [...] o pow. [...] ha położonej w [...] przy ul. [...] wskutek realizacji ze środków Gminy [...] inwestycji pn. "przebudowa dróg wewnętrznych ze zjazdami indywidualnymi".

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Wójt Gminy [...] decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] ustalił B. i T. Ż. opłatę adiacencką w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości działki nr [...] o pow. [...] ha położonej w [...] przy ul. [...] wskutek realizacji ze środków Gminy [...] inwestycji pn. "przebudowa dróg wewnętrznych ze zjazdami indywidualnymi".

Od decyzji powyższej B. i T. Ż. złożyli odwołanie, w którym podnieśli, iż w sprawie miało miejsce naruszenie procedury, jak i przepisów prawa materialnego. Zdaniem skarżących operat szacunkowy stanowiący podstawę naliczenia opłaty adiacenckiej został sporządzony nierzetelnie (wątpliwości budzą zwłaszcza działki przyjęte do porównania) i jako taki nie może stanowić podstawy naliczenia opłaty. Jednocześnie skarżący podnieśli, że inwestycja polegała na przebudowie drogi, a więc jej modernizacji, a zatem naliczenie opłaty adiacenckiej było nieuprawnione.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że jak stanowi przepis art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) - zwanej dalej "ugn", właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych (art. 143 ust. 2 ugn). W myśl przepisu art. 145 ust. 1 ugn wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w art. 146 ust. 2 ugn. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej, albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi (art. 145 ust. 2 ugn). Zgodnie z przepisem art. 146 ust. 1 ugn ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. Ustalenie opłaty adiacenckiej następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości (art. 146 ust. 2 ugn). Stosownie do unormowania przyjętego w przepisie art. 146 ust. 2 ugn wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej, niż 50% różnicy pomiędzy wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu; wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej (art. 146 ust. 3 ugn). Ponadto zgodnie z przepisem art. 148 b ugn ustalenie, że zostały stworzone warunki do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej albo warunki do korzystania z drogi, następuje na podstawie odrębnych przepisów.