Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 marca 2014 r., sygn. I SA/Wa 1719/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie: WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) WSA Bożena Marciniak Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. Z., H.Z., A. Z. i M.B. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2013 r. nr [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej po rozpoznaniu wniosku A.Z., H.Z., A.Z. i M.B., o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją tego organu z [...] października 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję z [...] października 2012 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, że Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] października 2012 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku A.Z., H.Z., A.Z. i M.B., stwierdził, że decyzja Ministerstwa Budownictwa z [...] września 1949 r., nr L. dz. [...] oraz utrzymane nią w mocy orzeczenie administracyjne Prezydenta W. z [...] lipca 1949 r., nr L. dz. [...] odmawiające przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] wydane zostały z naruszeniem prawa, nie stwierdzając ich nieważności z uwagi na fakt, iż od doręczenia ww. orzeczeń upłynęło 10 lat.

W uzasadnieniu decyzji organ nadzoru wskazał, że dalsze korzystanie przez dotychczasowych właścicieli z nieruchomości położonej przy ul. [...] pozostawało w sprzeczności z przeznaczeniem tej nieruchomości stosownie do zapisów obowiązującego na datę orzekania planu zagospodarowania przestrzennego, a zatem organ ten nie zanegował słuszności decyzji organów dekretowych w przedmiocie występowania przesłanek uzasadniających odmowę przyznania prawa własności czasowej.

Jednocześnie Minister wskazał, że organy orzekające o odmowie przyznania prawa własności czasowej nie ustaliły prawidłowo właściciela nieruchomości i w konsekwencji skierowały decyzję do osoby niebędącej stroną postępowania, czym rażąco naruszyły prawo w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a., i co za tym idzie, zachodzi przesłanka do stwierdzenia nieważności kwestionowanych orzeczeń dekretowych.