Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r., sygn. IV SA/Wa 2902/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska, sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2014 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie się 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz skarżącej K. P. kwotę 436 (czterysta trzydzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2013r. Nr [...] Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców działając na podstawie art. 52 ust. 5 w związku z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 127 §2 i art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez obywatelkę [...], panią K. P., ur. [...].06.1992r., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...].02.2013r. Nr [...] orzekającej o odmowie udzielenia cudzoziemce zezwolenia na osiedlenie się utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 28.11.2012r. pani K. P. wystąpiła do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powołując się na posiadanie polskiego pochodzenia.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].02.2013r. orzekł o odmowie udzielenia cudzoziemce wnioskowanego zezwolenia wskazując, iż cudzoziemka spełnia przesłankę posiadania polskiego pochodzenia oraz zadeklarowała narodowość polską, jednak nie udokumentowała ona spełnienia obligatoryjnej przesłanki do udzielenia jej wnioskowanego zezwolenia dotyczącej pielęgnowania związków z polskością. Wojewoda [...] stwierdził, że w domu rodzinnym cudzoziemki mowa polska w ogóle nie była pielęgnowana, a naukę języka polskiego cudzoziemka podjęła tylko i wyłącznie z powodu emigracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a nie z chęci posługiwania się przez nią językiem przodków.