Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 marca 2014 r., sygn. IV SA/Wa 2489/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Sędziowie sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2014 r. sprawy ze skargi S. - Stowarzyszenia I. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącego S. - Stowarzyszenia I. z siedzibą w W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym aktem Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska uchylił w części, w myśl art. 138 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej "K.p.a.", decyzję Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska [...] z [...] marca 2012 r., o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia (zwaną dalej "decyzją środowiskową") dla budowy nowego przebiegu drogi wojewódzkiej nr [...] na odcinku od skrzyżowania ul. [...] i [...] (granica pomiędzy gminami [...] i [...]) do włączenia do drogi krajowej nr [...], według wariantu oznaczonego jako "I", orzekając w tym zakresie w sprawie, zaś w pozostałej części utrzymując decyzję organu I. instancji w mocy. Skutkiem zmiany decyzji organu I. instancji było doprecyzowanie warunków realizacji inwestycji, gdy chodzi o wskazanie: lokalizacji zbiorników infiltracyjnych i retencyjnych (zmiana pkt 1.3.4.1.), miejsc gdzie jest konieczne zastosowanie szczelnej kanalizacji deszczowej (zmiana pkt 1.3.5.), zaś - w zakresie zobowiązania do ponownej procedury ocen oddziaływania na środowisko - wskazano potrzebę przeanalizowania zagadnienia nasadzeń zastępczych (zmiana pkt 2).