Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 marca 2014 r., sygn. II SA/Po 1185/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr. ) Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant St. sekretarz sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 marca 2014 r. sprawy ze skargi M. [...] [...]K. na decyzję Rektora Uczelni A z dnia [...] października 2013 r. Nr albumu [...] w przedmiocie stypendium doktoranckiego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Rektora Politechniki Poznańskiej na rzecz skarżącej kwotę [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2013 r. sygn. akt II SA/Po 657/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. [...] K. na decyzję Rektora uczelni A z dnia [...] marca 2013 r. w przedmiocie stypendium doktoranckiego, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.

Sąd, stwierdził po stronie Rektora kwalifikowane naruszenie art. 138 § 1 i art. 15 k.p.a. w zakresie wydania decyzji z dnia 28 marca 2013 r., co prowadziło do stwierdzenia jej nieważności na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm. - dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Sąd wyjaśnił, że poddana kontroli Sądu decyzja Rektora z dnia 28 marca 2013 r., jako decyzja wydana na etapie ponownego rozpatrzenia sprawy zawiera rozstrzygnięcie o treści "nie przyznać stypendium doktoranckiego na rok akademicki 2012/2013", a zatem nie odpowiada żadnemu z rozstrzygnięć przewidzianych w art. 138 § 1 k.p.a. Sąd podniósł, że z zaskarżonej decyzji - i to przy uwzględnieniu nie tylko treści jej sentencji, w tym przywołanych w niej podstaw prawnych, lecz również treści jej uzasadnienia - nie wynika, aby została ona wydana w konsekwencji ponownego rozpatrzenia sprawy. Dalej wytknął, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie wskazuje przy tym na dokonanie przez organ jakiejkolwiek merytorycznej oceny uprzednio wydanej przez niego decyzji z dnia 19 listopada 2012 r. lub na dokonanie przez organ jakiejkolwiek formalnej oceny dotychczasowego postępowania administracyjnego toczącego się w przedmiotowej sprawie. Fakt ten zdaniem Sądu dodatkowo przemawia za uznaniem, że w niniejszej sprawie doszło do kwalifikowanego naruszenia art. 138 § 1 k.p.a., albowiem Rektor Uczelni A, chcąc pozostać przy stanowisku wyrażonym w decyzji z dnia [...] listopada 2012 r., powinien utrzymać tę decyzję w mocy, natomiast, chcąc zmienić to stanowisko, powinien uchylić decyzję z dnia 19 listopada 2012 r. w całości i orzec co do istoty sprawy. W ocenie Sądu, ograniczenie rozstrzygnięcia wyłącznie do orzeczenia co do istoty sprawy, przy jednoczesnym nieodniesieniu się w żadnym stopniu do poprzednio wydanej decyzji i niewykazaniu ponownego rozpatrzenia sprawy, budzi poważne zastrzeżenia nie tylko na tle analizowanego art. 138 § 1 k.p.a., lecz również na gruncie zasady dwuinstancyjności wyrażonej w art. 15 k.p.a.