Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2014 r., sygn. VI SA/Wa 2503/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz Protokolant sekr. sąd. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2014 r. sprawy ze skargi "E." Sp. j. z siedzibą w L. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z marca 2013 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE) utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z [...] stycznia 2013 r., którą:

1. odmówił E. Sp. j. z siedzibą w L. (dalej skarżąca) stwierdzenia nadpłaty w opłatach za prawo do wykorzystania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego: z [...] lutego 2003 r. za m-c styczeń i luty 2008 r. oraz z 4 lutego 2008 r. za m-c marzec oraz II, III i IV kwartał 2008 r., za I-IV kwartału 2009 r. i za I-IV kwartału 2010 r.

2. umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty w opłatach za prawo wykorzystania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego z [...] lutego 2003 r. w części dotyczącej I-IV kwartału 2006 r. oraz I-IV kwartału 2007 r.

W dniu [...] listopada 2011 r. skarżąca wystąpiła do Prezesa UKE z wnioskiem o określenie wysokości nadpłaty i potrącenie kwot należnych z tytułu opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości.

Prezes UKE w uzasadnieniu decyzji z [...] stycznia 2013 r. - przywołując art. 206 ust. 1 i art. 188 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. nr 171 poz. 1800 ze zm.), dalej p.t. wskazał, że ww. wniosek skarżącej należało zakwalifikować jako wniosek o stwierdzenie nadpłaty, o którym mowa w art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), dalej o.p. Organ wskazał, że w niniejszej sprawie skarżąca samodzielnie wykorzystywała przyznane kanały radiowe na obszarze określonym w pozwoleniu i podstawa do stwierdzenia nadpłaty nie zachodzi bowiem uiszczone opłaty za objęte okresy były niższe od opłat należnych. Podstawa do uiszczenia opłaty w wysokości 50% zachodzi tylko w jednej sytuacji, tj. w przypadku opisanym w § 4 rozporządzenia Rady ministrów z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością (Dz. U. nr 24, poz. 196 ze zm.), dalej rozporządzenie z 8 lutego 2005 r., w myśl którego w przypadku dysponowania kanałem radiowym na tym samym obszarze przez więcej niż jeden podmiot posiadający prawo do dysponowania częstotliwością lub jej wykorzystywania, każdy z tych podmiotów wnosi opłatę w wysokości 50 % opłaty. Zdaniem organu z tego wynika - niezależnie od zapisów zawartych w pozwoleniu radiowym (współużytkowanie), przesądzające dla wysokości opłaty znaczenie faktycznego dysponowania lub wykorzystywania częstotliwości przez podmiot posiadający prawo do dysponowania częstotliwością. Prezes UKE wskazał, że skarżąca była jedynym użytkownikiem kanałów radiowych, co w jego ocenie uzasadniało uiszczenie opłaty w wysokości 100% i zatem nie ma podstaw do stwierdzenia nadpłaty.