Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. IV SA/Po 1260/13

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Donata Starosta po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosków "X" sp. z o.o. z siedzibą w P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji w sprawie ze skarg "X" sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2013 r. Nr [...] z dnia [...] października 2013 r. Nr [...] w przedmiocie opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi p o s t a n a w i a wstrzymać wykonanie zaskarżonych decyzji

Uzasadnienie

Pismami z dnia [...] listopada i [...] listopada 2013 r. "X" sp. z o.o. z siedzibą w P. (zwana dalej: Spółką, skarżącą) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargi na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego wymienione w rubrum postanowienia i wymierzające skarżącej opłatę za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w I i II półroczu 2008 r. w łącznej kwocie [...] zł.

W skargach Spółka zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia skargi. W ocenie skarżącej wykonanie zaskarżonej decyzji niewątpliwie pociągnęłoby za sobą nieodwracalne skutki. Na terenie obsługiwanym przez skarżącą, przy ul. [...] oraz ul. [...] w P. działalność gospodarczą prowadzi około 100 różnych podmiotów gospodarczych. Spółka ma podpisane umowy na dostawę wody oraz na odbiór ścieków z 33 podmiotami, natomiast te z kolei podnajmują swoje tereny następnym firmom. Łącznie powyższe podmioty gospodarcze zatrudniają od 1500 do 2000 osób. Egzekwowanie tak znacznej kwoty, jak ta która jest zaskarżona niniejszą skargą oraz dochodzenie kolejnych podobnych kwot za pozostałe półrocza skutkowałoby koniecznością postawienia Spółki w stan upadłości i zakończenia działalności. Z kolei zaledwie kilkugodzinna przerwa w odbiorze ścieków powoduje zablokowanie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej przez wszystkie podmioty działające na przedmiotowym terenie. Skarżąca wskazała, że w opisanym rejonie prowadzona jest działalność gospodarcza nieprzerwanie od 1968 roku. Wówczas powstało w tym miejscu "Y". Obecnie znajdują się tutaj firmy między innymi budowlane, spożywcze, odzieżowe, meblowe, a także firmy zajmujące się usługami magazynowymi, logistycznymi oraz sprzedażą narzędzi, materiałów elektrycznych, akcesoriów telefonicznych, sztucznych kwiatów i artykułów dla małych dzieci. Zablokowanie działalności gospodarczej wszystkich powyższych firm jednocześnie, doprowadziłby do trudnej do przewidzenia i nieodwracalnej katastrofy społecznej i gospodarczej. Skarżąca podkreśliła, że przy założeniu, że pod adresem ul. [...] i ul. [...] zatrudnionych jest bezpośrednio około 2000 osób, ewentualne zwolnienia dotknęłyby rodzin skupiających wraz ze współmałżonkami i dziećmi około 10.000 ludzi. Do powyżej grupy 10.000 ludzi, dochodzi jeszcze większa grupa skupiająca pracowników firm kooperujących z podmiotami prowadzącymi produkcję i usługi przy ul. [...] i przy ul. [...] w P. oraz członków ich rodzin. W ocenie skarżącej, w okresie obecnej recesji gospodarczej doprowadzenie do nagłego zamknięcia około 100 podmiotów gospodarczych doprowadziłoby do skutków społecznych trudnych do przewidzenia, nie tylko w skali województwa wielkopolskiego, ale przekraczających znacznie region. Nadto skarżąca podnosiła, że niewyobrażalne na ten moment byłyby ewentualne roszczenia odszkodowawcze firm zlokalizowanych na przedmiotowym terenie, zmuszonych nagle zaprzestać swojej działalności z winy Miasta Poznań (dalej jako Miasto). To Miasto bowiem do dnia dzisiejszego nie wykonało kolektora ścieków, do wykonania którego było zobowiązane. Roszczenie odszkodowawcze mogłyby sięgać wielu milionów złotych i skutki ich powstania oraz zasięg oddziaływania również trudno przewidzieć na obecnym etapie postępowania. Skarżąca podniosła nadto, że egzekwowanie dodatkowej opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi stanowiącej różnicę między opłatą już zapłaconą przez Spółkę w wysokości i w terminie określonym przez prawo, a opłatą naliczoną przez urząd spowodowałoby, niezależnie od drastycznych skutków społecznych i gospodarczych opisanych powyżej, natychmiastowe wstrzymanie prac związanych z budowanym na własny koszt kolektorem ścieków. Wartość prac związanych z budową przez Spółkę powyższego kolektora wynosi około [...] zł. Skarżąca wskazał, że jest to ogromna kwota, którą spółka musi zgromadzić ze środków własnych oraz zaciągając pożyczki i biorąc kredyt. Realizując modernizację sieci wodociągowej spółka wzięła pożyczki przeznaczone na ten cel od wszystkich kontrahentów, którym dostarczała wodę, które następnie były spłacone w ciągu kolejnych pięciu lat. Budowa przedmiotowego kolektora ma umożliwić ochronę wód powierzchniowych, dzięki odprowadzaniu ścieków od wszystkich podmiotów gospodarczych działających na przedmiotowym terenie, bezpośrednio do sieci kanalizacji miejskiej. Wydanie zaskarżonej decyzji uniemożliwia Spółce budowę na własny koszt kolektora ścieków, co stoi w ewidentnej sprzeczności z zadaniami marszałka województwa z zakresu ochrony środowiska. Skarżąca wyjaśniła również, że w rzeczywistości koszty budowy kolektora ponoszą wszyscy kontrahenci Spółki, tj. około 100 podmiotów gospodarczych, którym Spółka dostarcza wodę i od których odbiera ścieki. Pośrednio koszty te ponosi kilka lub kilkanaście tysięcy właścicieli firm, udziałowców spółek, pracowników, kontrahentów, a także ostatecznych konsumentów wszystkich podmiotów gospodarczych związanych z przedmiotowym terenem. Podkreślono, iż po raz pierwszy wszystkie osoby i podmioty gospodarcze wymienione powyżej poniosły już koszty narzucone przez Miasto w okresie modernizacji sieci wodociągowej. Po raz drugi te same osoby i podmioty gospodarcze ponoszą koszty, które powinno ponieść Miasto w okresie budowy kolektora ścieków. Po raz trzeci wyżej wymienione osoby i podmioty gospodarcze zmuszone byłyby ponieść koszty eksploatacji sieci wodno-kanalizacyjnej w przypadku obciążenia po kilku latach Spółki, przez Marszałka Województwa Wielkopolskiego, nowymi dodatkowymi opłatami za korzystanie ze środowiska. Po raz czwarty powyżej wymienione osoby i podmioty gospodarcze poniosłyby znaczne koszty w przypadku zamknięcia przepompowni należącej do Spółki i zablokowania obecnie istniejącej sieci wodno-kanalizacyjnej, z względu na konieczność wybudowania własnych połączeń z siecią miejską lub alternatywnie wybudowanie własnych zbiorników na ścieki. Wybudowanie kilkudziesięciu odrębnych połączeń ze siecią miejską na obszarze 36 ha, bez wybudowania wspólnego kolektora, wydaje się niemożliwe do wykonania, a zatem problem nierozwiązany przez miasto w roku 1997 wróciłby do punktu wyjścia. Budowa natomiast kilkudziesięciu odrębnych zbiorników na ścieki doprowadziłaby do sytuacji, w której codziennie przez całą dobę, w środku dużego miasta, zaczęłoby stałe kursować wiele samochodów przystosowanych do wywozu nieczystości, obsługujących około 100 podmiotów gospodarczych znajdujących w tym miejscu. Niektóre firmy zużywają duże ilości wody ze względu na charakter prowadzonej produkcji. Doprowadziłoby to do swoistego paraliżu komunikacyjnego i spowodowałoby zagrożenie dla środowiska na przedmiotowym obszarze. Skarżąca akcentowała, że od 1997 roku wyłącznie Miasto, zgodnie z obowiązującymi przepisami powinno ponosić wszystkie koszty związane z przejęciem, modernizacją i eksploatacją przedmiotowej sieci wodno-kanalizacyjnej (k. 10-12 akt sądowych).