Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 lutego 2014 r., sygn. IV SA/Po 839/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Maciej Busz Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2014 r. sprawy ze skarg M. Z., J. R., L. M., P. S., M. K., S. S. [...] s.c. z siedzibą w [...], M. S., R. J., M. S., F. K., E. C. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie zbycia nieruchomości oddala skargi

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...] marca 2013 r. w sprawie zbycia nieruchomości (dalej: "Uchwała") Rada Miasta [...] (dalej: "Rada Miasta") - wskazując jako podstawę prawną art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.; obecnie: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.; dalej w skrócie: "u.s.g.") oraz art. 13 ust. 1 i art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm., dalej w skrócie: "u.g.n.") - wyraziła zgodę na zbycie w drodze przetargu zabudowanej nieruchomości stanowiącej własność Miasta [...] (dalej: "Miasto") położonej w [...] (§ 1 Uchwały). Nadto wyraziła zgodę na nieodpłatne obciążenie tej nieruchomości służebnością gruntową przechodu i przejazdu na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości położonej w [...] (§ 2 Uchwały). Wykonanie Uchwały powierzono Prezydentowi Miasta [...] oraz określono, że Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia (§§ 3 i 4 Uchwały).

Pismem z 23 lipca 2013 r. M. Z., J. R., L. M., P. S., M. K., S. S. [...] s.c. z siedzibą w [...], M. S., R. J., M. S., L. P., F. K. i E. C. (dalej łącznie: "Wnioskodawcy" lub "Skarżący"), reprezentowani przez zawodowego pełnomocnika, adwokata M. M., wnieśli skargę na Uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej Uchwały w całości oraz zasądzenia na rzecz Skarżących kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego oraz opłaty od dokumentu pełnomocnictwa w kwocie 204 zł (17 zł ( 12). Nadto w skardze został zawarty wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia ze wskazaniem, że Skarżący nie mieli obowiązku znać terminów do wniesienia skargi po wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa.