Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2014 r., sygn. III SA/Wr 773/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Marcin Miemiec Protokolant referent Ewa Pąsiek po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 31 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zmiany decyzji ostatecznej w zakresie lokalizacji jednego punktu gier oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej we W. - działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej (w skrócie "o.p.") - po rozpatrzeniu odwołania strony skarżącej od własnej decyzji z dnia [...] r. (Nr [...]), utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie odmawiające zmiany decyzji ostatecznej w zakresie lokalizacji jednego punktu gier.

W uzasadnieniu decyzji wydanej w drugiej instancji organ wskazał następujące okoliczności faktyczne sprawy.

Decyzją z dnia [...] r. (Nr [...]) Dyrektor Izby Skarbowej we W. udzielił stronie skarżącej zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie Województwa D. Wnioskiem z dnia [...] r. strona skarżąca zwróciła się do Dyrektora Izby Celnej o zmianę tamtej decyzji (ostatecznej), w części zawierającej zestawienie punktów gier, co miałoby polegać na zmianie lokalizacji jednego punktu gier. Decyzją z dnia [...] r. odmówiono dokonania wnioskowanej przez stronę skarżąca zmiany.

W odwołaniu od tego ostatniego rozstrzygnięcia spółka zarzuciła organowi celnemu naruszenie art. 51 ust. 2 pkt 1 lit. "a" w związku z art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.) - poprzez niezastosowanie wymienionych przepisów. Podniosła również bezzasadność zastosowania art. 135 ust. 2 tejże ustawy. Przepis ten ma bowiem charakter "regulacji technicznej" w rozumieniu dyrektywy Nr 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 2 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego. O takim charakterze art. 135 ust. 2 ustawy hazardowej przesądził - zdaniem spółki - Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE" lub "Trybunał") w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach C-213/11, C-214/11 i 217/11. W konsekwencji, wobec braku wymaganej notyfikacji, ostatnio wymieniony przepis nie powinien być stosowany.