Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Lu 1211/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz (sprawozdawca), Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Anna Kwiatek, Protokolant Asystent sędziego Karolina Orłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi A. K.-S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2007 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 29 sierpnia 2013r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania A. K. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 26 kwietnia 2013r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2007r., Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Z uzasadnienia powyższej decyzji wynika, że decyzją z dnia 26 kwietnia 2013r. Naczelnik Urzędu Skarbowego zmienił rozliczenie A. K.w podatku od towarów i usług za listopad 2007r., bowiem przeprowadzone postępowanie wykazało, że w wymienionym okresie strona zaniżała podstawę opodatkowania oraz podatek należny w rozliczeniu podatkowym prowadzonej działalności gospodarczej - świadczenia usług prawniczych (kancelaria adwokacka).

W toku kontroli podatkowej i postępowania podatkowego organ I instancji wielokrotnie zwracał się do strony o przedłożenie rejestrów zakupu i sprzedaży za 2007r. wraz z dokumentacją źródłową, jednak pomimo skutecznie doręczanych wezwań całości żądanej dokumentacji nie przedłożono. Organ uzyskał jedynie ewidencję zakupów i sprzedaży wraz ze stanowiącymi podstawę zawartych w niej zapisów dokumentami źródłowymi za miesiące od stycznia do marca 2007r. i w tym zakresie nie stwierdził nieprawidłowości rozliczeń zawartych w deklaracjach VAT-7. Natomiast za pozostałe okresy rozliczeniowe 2007r. strona nie udostępniła żadnych dokumentów, żądanych na podstawie art.286 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r. poz.749 ze zm.), zwanej dalej "o.p.", nie wskazała również miejsca ich przechowywania. W tej sytuacji organ wystąpił do sądów powszechnych (rejonowych i okręgowych z terenu województwa l.) o informacje, w ilu i w jakich sprawach strona występowała przed tymi organami na przestrzeni 2007r. i uzyskał informacje, że w okresie tym strona osiągnęła łącznie obrót w kwocie 3516,00 zł (brutto 4289,52 zł). Mając do dyspozycji te dane oraz kwoty obrotów deklarowanych przez stronę w deklaracjach VAT-7, a także biorąc pod uwagę zgromadzone dowody w postaci przesłuchania w charakterze świadka jednej z klientek strony dotyczącego wartości świadczonej usługi, przy jednoczesnym braku ksiąg podatkowych za okres kwiecień-grudzień 2007r., organ uznał, iż zachodzą przesłanki do określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Uzasadnienie dla tego rodzaju działania stanowiła również okoliczność, iż z danych przekazanych przez sądy rejonowe i sądy okręgowe wynikało, iż strona zaniżała obroty i podatek należny deklarowany w rozliczeniach podatkowych podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące objęte postępowaniem. Organ I instancji ocenił, że w sprawie nie zaistniała sytuacja umożliwiająca odstąpienie od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania w myśl art.23 § 2 o.p., ponieważ nie tylko nie dysponowano księgami podatkowymi, ale również nie uzyskano w toku postępowania dowodów pozwalających na określenie podstawy opodatkowania. Ponadto, kierując się dyrektywą wskazaną w art.23 § 5 o.p. organ uznał, iż w sprawie znajdzie zastosowanie metoda porównawcza zewnętrzna i jednocześnie wyjaśnił, dlaczego nie mogły mieć zastosowania pozostałe ustawowe metody szacowania podstawy opodatkowania (porównawcza wewnętrzna, remanentowa, produkcyjna, kosztowa i udziału dochodu w obrocie). Określając podstawę opodatkowania przyjętą metodą organ zastosował kryteria pozwalające na określenie jej w wysokości zbliżonej do rzeczywistego obrotu, przyjmując do porównania obroty uzyskiwane przez innych podatników podatku od towarów i usług prowadzących ten sam rodzaj działalności, w tym samym okresie (cały 2007r.), uzyskujących obroty poniżej 100000 zł, których siedziby znajdowały się w sąsiedztwie siedziby strony. Dokonując wyboru podmiotów dla celów porównawczych organ rozważył także kryteria takie jak wiek oraz doświadczenie zawodowe osób prowadzących taki sam rodzaj działalności, jednak po przeprowadzeniu analizy porównawczej obrotów uzyskiwanych w 2007r. przez tych podatników organ przyjął, iż powyższe kryteria nie mają decydującego wpływu na wysokość osiąganego obrotu. Mając na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie art.23 § 1 pkt 1 i § 3 pkt 2 o.p. organ I instancji oszacował podstawę opodatkowania za listopad 2007r. w wysokości 4845,00 zł, a następnie określił stronie wysokość podatku należnego za ten miesiąc, według stawki wynikającej z art.41 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz.535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w okresie objętym zaskarżoną decyzją zwanej dalej "ustawą o VAT", w wysokości 1066,00 zł.