Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Lu 569/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz, WSA Małgorzata Fita, NSA Anna Kwiatek (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2010 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "op") Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania S. P. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] grudnia 2012 r. o określeniu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, do zwrotu na rachunek bankowy za maj 2010 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że powodem wydania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzji o określeniu za maj 2010 r. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w wysokości 11.906,00 zł, do zwrotu na rachunek bankowy były ustalenia kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego, z których wynika, że strona w 2010 r. nie spełniała warunku określonego w art. 127 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.), koniecznego do dokonywania zwrotu podatku VAT podróżnym, dotyczącego osiągnięcia obrotów za poprzedni rok podatkowy powyżej 400.000 zł. Strona nie złożyła również do organu podatkowego informacji dotyczącej zawarcia umowy z podmiotem uprawnionym do zwrotu podatku. Pomimo tego prowadziła sprzedaż w ramach systemu TAX FREE, dokonywała zwrotu podatku VAT podróżnym, a dokonaną dostawę na rzecz podróżnych rozliczała jako dostawę opodatkowaną stawką VAT 0%.

W odwołaniu od tej decyzji strona wniosła o jej uchylenie, w związku z naruszeniem art. 127 u.p.t.u. w związku z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez jego zastosowanie pomimo, że jest sprzeczny z art. 146 ust. 1 lit. b i art. 147 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Strona potwierdziła, że nie spełniła materialno-prawnego warunku określonego w art. 127 ust. 6 u.p.t.u. jednakże, jako że przepis ten jest niezgodny z powołanymi przepisami unijnymi, nie powinna ona ponosić konsekwencji tej niezgodności. W ocenie strony, polska ustawa wprowadziła nieznane na gruncie przepisów prawa wspólnotowego ograniczenia dla podmiotów dokonujących zwrotu podatku w eksporcie pośrednim. Zdaniem strony ograniczenie zawarte w art. 127 ust. 6 u.p.t.u. nie jest skierowane na zapewnienie ochrony przed działaniami godzącymi w system podatku od towarów i usług, a tylko takie mogłoby być podstawą wprowadzenia ograniczeń nieznanych na gruncie prawa unijnego.