Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 stycznia 2014 r., sygn. III SA/Kr 812/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Maria Zawadzka WSA Janusz Bociąga (spr.) Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 22 maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. działając na mocy art. 104 § 1 i § 2 K.p.a., art. 235¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych i art. 5 pkt 4 a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej decyzją nr [....] z dnia 26 października 2012 roku nie stwierdził choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż M.B. podczas wykonywania pracy zawodowej na stanowisku nauczyciela w okresie od dnia 1 września 1977 r. do 21 maja 2012 r. narażona była na nadmierny wysiłek głosowy, prowadząc zajęcia dydaktyczne. [....] Ośrodek Medycyny Pracy w K. wydał orzeczenie lekarskie nr [....] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu, spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym, uzasadniając, że w przeprowadzonych badaniach: laryngologiczno - foniatrycznym i videostroboskopowym nie ujawniono obecności zmian chorobowych w obrębie strun głosowych, wymienionych w punkcie 15 wykazu chorób zawodowych, zaś zmiany w zakresie błony śluzowej krtani (przewlekły prosty stan zapalny) nie są wymienione jako schorzenie zawodowe dla pracowników narażonych na nadmierny wysiłek głosowy. Brak zatem podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - poz.15. Małopolski Ośrodek Medycyny Pracy w Krakowie poinformował, iż M.B. odwołała się od wydanego orzeczenia lekarskiego do Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. . Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. na podstawie przeprowadzonych badań podtrzymał stanowisko I instancji i wydał orzeczenie lekarskie nr [....] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat, uzasadniając, iż stwierdzone zmiany patologiczne nie mają cech klinicznych przewlekłego schorzenia narządu głosu spowodowanego nadmiernym wysiłkiem głosowym wymienionego w wykazie chorób zawodowych - brak jest tym samym podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu. Definicja choroby zawodowej określona została w art. 235¹ Kodeksu pracy, który stanowi, iż: "za chorobą zawodową uważa się chorobą, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych " narażeniem zawodowym". Aby zatem doszło do stwierdzenia u danej osoby choroby zawodowej, schorzenie tej osoby powinno być wykazane w wykazie chorób zawodowych załączonym do rozporządzenia oraz powinno być spowodowane narażeniem zawodowym, przy czym związek przyczynowy między schorzeniem i narażeniem zawodowym powinien być stwierdzony bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem. W przypadku ustalenia, że rozpoznana u pracownika choroba jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych, ocena warunków jego pracy musi wykazać zatem bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że pracę wykonywał w warunkach narażających na powstanie tej choroby zawodowej.