Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. III SA/Wr 715/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński Sędziowie Sędzia NSA Anna Moskała Sędzia WSA Małgorzata Malinowska - Grakowicz (sprawozdawca) Protokolant Monika Tarasiewicz po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej w części zawierającej zestawienie punktów gier oddala skargę. Do wyroku zgłoszono zdanie odrębne.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. (nr [...]) Dyrektor Izby Celnej we W. - działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej (w skrócie "o.p.") - po rozpatrzeniu odwołania "A" sp. z o.o. w J. (zwanej dalej stroną skarżącą) od własnej decyzji z dnia [...] r. (nr [...]), utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie w sprawie odmowy zmiany decyzji ostatecznej - tj. zezwolenia w zakresie lokalizacji punktów gier na automatach o niskich wygranych.

W uzasadnieniu decyzji wydanej w drugiej instancji organ wskazał następujące okoliczności faktyczne sprawy.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej we W. udzielił skarżącej spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa d.

Obowiązująca obecnie ustawa o Służbie Celnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz. U. nr 168, poz. 1323), przeniosła dotychczasowe zadania organów podatkowych wynikające

z ustawy o grach i zakładach wzajemnych na organy celne.

Wnioskiem z dnia [...] r. strona zwróciła się do Dyrektora Izby Celnej

o zmianę decyzji ostatecznej (zezwolenia) w części zawierającej zestawienie punktów gier na automatach o niskich wygranych.

Spółka powołała się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

w Luksemburgu z dnia 19 lipca 2012 r. (w sprawach połączonych C-213, C-214 i C-217), którego treść, zdaniem strony, ma decydujący wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie, albowiem wyrok ten eliminuje z obrotu prawnego art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.).