Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. II SA/Wa 1389/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Sławomir Fularski (spr.), , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi A.G. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę.

Uzasadnienie

[...] Komendant Wojewódzki Policji, działając na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, art. 45 ust. 1 i art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.) oraz § 18 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 września 2002 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (Dz. U. Nr 151, poz. 1261), w dniu [...] marca 2013 r. wydał rozkaz personalny nr [...], którym zwolnił A.G. ze służby w Policji z dniem [...] kwietnia 2013 r.

W uzasadnieniu rozkazu organ podał m.in., że służbę w Policji może pełnić obywatel polski o nieposzlakowanej opinii. Policjant jako osoba powołana do egzekwowania przepisów prawa sam musi ich przestrzegać. Ww. policjant dokonał kradzieży sklepowej mienia o łącznej wartości [...] zł. Czyn ten dyskwalifikuje go jako policjanta.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji, ważny interes służby wymaga, aby w szeregach Policji byli funkcjonariusze o nieposzlakowanej opinii, cieszący się autorytetem w społeczeństwie, przestrzegający prawa i zasad współżycia społecznego, dotrzymujący roty ślubowania.

Pozostawienie ww. w służbie stanowiłoby naruszenie jej ważnego interesu i na podstawie powyżej określonego przepisu należało zwolnić go ze służby w Policji.

Odwołanie od decyzji organu I instancji wniósł A.G. reprezentowany przez fachowego pełnomocnika. Decyzji tej zarzucił: naruszenie art. 7, 8, 11, 77 § 1, 80, 107 § 1 i 3 kpa, polegające na całkowicie dowolnym uzasadnieniu wydanej decyzji, z jednoznacznym pominięciem słusznego interesu ww. policjanta, a w konsekwencji wydanie orzeczenia wdarciu o fragmentaryczny materiał dowodowy oceniony jednostronnie, selektywnie i nieobiektywnie, jak również niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji, poprzez uznanie, iż zwolnienie ww. policjanta ze służby uzasadnione jest z uwagi na ważny interes służby, podczas gdy biorąc pod uwagę okoliczności zaskarżonej sprawy nie można mówić o świadomym zachowaniu tegoż policjanta.