Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Po 269/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Kamila Kozłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013r. sprawy ze skargi "C" Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lipca 2007r. do lutego 2008r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...], Nr [...], określił dla A Sp. z o.o. z siedzibą w P (dalej: Spółka), w podatku od towarów i usług, kwoty zobowiązania, kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc oraz do zwrotu na rachunek bankowy za poszczególne miesiące od lipca 2007 r. do lutego 2008 r. Jako podstawę prawną decyzji wskazano m.in. na: art. 6 pkt 2, art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c , art. 99 ust.12, art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (dalej w skrócie: "ustawa o PTU").

W uzasadnieniu tej decyzji organ podatkowy stwierdził m.in., że działalnością firmy B z siedzibą w N (dalej także jako: B), na rzecz której Spółka realizowała dostawy wewnątrzwspólnotowe, jak i działalnością dostawcy telefonów, tj. Spółki z o.o. C z siedzibą w Ż (dalej także jako: C) w rzeczywistości kierował JK - inicjator ujawnionego w toku kontroli podatkowej procederu, który nadzorował i sterował jego funkcjonowanie. W odniesieniu do firmy B, na rzecz której Spółka deklarowała wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, stwierdzono, że obrót towarowy sprowadzał się do transportu telefonów do wskazanych magazynów spedycyjnych na lotnisku w W, skąd odbierane były przez przedstawicieli firmy C i ponownie dostarczane do Spółki. Organ I instancji ustalił, że zasadniczym celem zidentyfikowanej konstrukcji karuzelowej było uzyskanie nienależnej korzyści finansowej w postaci zatrzymania należnych fiskusowi kwot podatku zapłaconych w cenie towarów przez A na rzecz C (wcześniej D Sp. z o.o.). Fakturowanie obrotu telefonami komórkowymi dokonywane było przez szereg podmiotów, z których część faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej, lecz działała w charakterze kolejnych ogniw łańcucha, składających się na zamknięty krąg podmiotów przeprowadzających transakcje.