Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Po 591/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant st. sekr. sąd. Kamila Kozłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013r. sprawy ze skargi "F" Sp. z o.o. w J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie zmiany zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych w zakresie terminu rozpoczęcia działalności I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...]; II. stwierdza, że decyzje wymienione w punkcie pierwszym nie podlegają wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] października 2012 r. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu o wznowienie postępowania w sprawie o zmianę zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa wielkopolskiego, zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...].

Jako podstawę prawną uzasadniającą wznowienie postępowania Spółka wskazała przepis art. 240 § 1 pkt 11 i art. 241 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p.") w zw. z art. 8 i art. 129 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych. Spółka podniosła, że w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE") w połączonych sprawach C-213/11, C-214/11 oraz C-217/11 orzekł, że art. 1 pkt 1 Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. L 204, s. 37 - dalej w skrócie: "Dyrektywa 98/34/WE"), należy interpretować w ten sposób, że przepisy krajowe tego rodzaju jak przepisy u.g.h., które mogą powodować ograniczenie, a nawet stopniowe uniemożliwienie prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami i salonami gry, stanowią potencjalne "przepisy techniczne" w rozumieniu tego przepisu, w związku z czym ich projekt powinien zostać przekazany Komisji zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit pierwszy wskazanej dyrektywy, w wypadku ustalenia, iż przepisy te wprowadzają warunki mogące mieć istotny wpływ na właściwości lub sprzedaż produktów. W ocenie Spółki TSUE wyraził pogląd, że przepisy przejściowe u.g.h., w tym przepis zakazujący zmiany lokalizacji prowadzonej działalności na automatach o niskich wygranych poza kasynami i salonami gry, stanowią potencjalne "przepisy techniczne" w rozumieniu powołanej powyżej Dyrektywy 98/34/WE. Z powyższego Spółka wywiodła, że orzeczenie TSUE z dnia 19 lipca 2012 r. ma istotny wpływ na treść decyzji ostatecznej wydanej w niniejszej sprawie, albowiem przepisy, na podstawie których ta decyzja została wydana jako przepisy techniczne powinny zostać notyfikowane przez Komisję Europejską (dalej w skrócie: "KE"). Zdaniem Spółki, skutkiem niedopełnienia obowiązku notyfikacji przepisów u.g.h. jest bezskuteczność takich krajowych przepisów technicznych, co oznacza, że nie można ich egzekwować i stosować w obrocie prawnym, zwłaszcza wobec podmiotów indywidualnych.