Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Łd 608/13

Dnia 18 grudnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Joanna Tarno Protokolant: specjalista Małgorzata Kowalczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013 roku sprawy ze skargi R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2003 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszy Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz adwokata Ł. K. kwotę 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych plus należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu.

Uzasadnienie

W 2003 r. R. J. prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych pojazdami uniwersalnymi. Działalność opodatkowana była na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W toku postępowania podatkowego stwierdzono, że podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup paliwa na podstawie faktur VAT wystawionych przez: A Sp. z o.o., B Sp. z o.o., C Sp. z o.o. oraz firmę Handlową J. S. na łączną kwotę 155.731,92 zł. Na podstawie zebranych dowodów organ I instancji ocenił, że faktury te nie odzwierciedlały faktycznego przebiegu zdarzeń gospodarczych, tj. sprzedaży oleju napędowego, a zatem nie mogły być podstawą do zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym decyzją z [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. określił R. J. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 48.428 zł.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Wskazał, że stosownie do przepisów rozporządzeń Ministra Finansów z 15 grudnia 2000 r. i 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 116, poz. 1222 ze zm. i odpowiednio Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), faktury VAT są dowodami stanowiącymi podstawę zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, o ile odpowiadają warunkom określonym w odrębnych przepisach. Tymczasem jak wynikało z materiału dowodowego, faktury wystawione przez spółki: A, B i C oraz J. S. nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Odnosząc się do ustaleń faktycznych poczynionych w toku postępowania organ zwrócił uwagę, że paliwo, którego nabycie przez skarżącego zostało udokumentowane fakturami nie mogło być zakupione u wskazanych na fakturach podmiotów, bowiem w rzeczywistości nie posiadały one oleju napędowego, a otrzymywaną zapłatę z tytułu rzekomej sprzedaży przekazywały A. K., który faktycznie zajmował się organizacją dostaw paliwa. Organ wskazał na dowody potwierdzające powyższą tezę, zgromadzone w toku postępowań karnych, w tym zwłaszcza zeznania świadków - prezesów spółek wystawiających faktury oraz pozostałych osób zaangażowanych w proceder wypisywania fikcyjnych faktur.