Wyrok WSA w Krakowie z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. III SA/Kr 619/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Maria Zawadzka (spr.) WSA Dorota Dąbek Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi J. M. reprezentowanego przez kuratora dla osoby nieobecnej M. M. na decyzję Wojewody z dnia 26 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] 2013 r., znak: [...], orzekł o wymeldowaniu J. M. (dalej skarżący) z lokalu przy ul. S w K, uznając, iż skarżący opuścił miejsce pobytu stałego w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.

Z powyższą decyzją nie zgodził się M. M. - kurator dla nieobecnego J. M. domagając się jej uchylenia. W odwołaniu zarzucił organowi pierwszej instancji naruszenie przepisu art. 7 k.p.a. poprzez nie podjęcie wszystkich czynności niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego do załatwienia sprawy. W szczególności podniósł, iż organ meldunkowy po uzyskaniu odmownej odpowiedzi od ZUS-u odnośnie udostępnienia posiadanego przez tamtejszy Zakład adresu do korespondencji skarżącego nie podjął żadnych dalszych działań, a mianowicie nie wystąpił do Sądu, by ten zobowiązał ZUS do udzielenia żądanej informacji. Zaniechanie tej czynności zamknęło możliwość kontaktu z nieobecnym i odebrania od niego stanowiska co do tego, czy jego nieobecność w lokalu przy ul. S w K jest dobrowolna i trwała. Bez tego nie sposób uznać, iż zaistniały przesłanki przewidziane w przepisie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Wydanie zaskarżonej decyzji w takim kształcie było więc co najmniej przedwczesne.

Decyzją z dnia 26 marca 2013 r. Nr [...] Wojewoda działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267) w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.