Wyrok WSA w Krakowie z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. III SA/Kr 384/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Sędziowie WSA Barbara Pasternak WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Wojewody z dnia 20 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta wszczął postępowanie administracyjne w sprawie o wymeldowanie B. M. z miejsca pobytu stałego z lokalu przy Osiedlu A w K na wniosek Z. B. współwłaściciela przedmiotowego lokalu złożony w dniu 9 października 2012 r. W uzasadnieniu wniosku podano, że w czerwcu 2012 r. B. M., mąż matki wnioskodawcy, wyprowadził się z dotychczasowego miejsca pobytu stałego, zabrał wszystkie swoje rzeczy i od tego czasu w lokalu tym nie zamieszkuje.

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] 2013 r., znak: [...] działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, orzekł o wymeldowaniu B. M. z miejsca pobytu stałego z lokalu przy Osiedlu A w K.

Podstawą rozstrzygnięcia organu było ustalenie, że B. M. nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, gdyż opuścił ten lokal w sposób trwały i dobrowolny.

Niezadowolony z rozstrzygnięcia organu I instancji B. M. wniósł w terminie odwołanie do Wojewody. Odwołujący się nie zaprzeczył, że wyprowadził się z dotychczasowego miejsca pobytu stałego z lokalu przy Osiedlu A w K, natomiast podniósł, że uczynił to pod presją synów żony, Z. B. W obszernym uzasadnieniu odwołania szczegółowo opisano sprawy rodzinne, w tym relacje z żoną i jej synami, Z. B. i R. B. Wniósł o zmianę decyzji i utrzymanie zameldowania pod wskazanym adresem.

Wojewoda decyzją z dnia 20 lutego 2013 r., znak: [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Z unormowania zawartego w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych wynika, że o opuszczeniu miejsca pobytu stałego można mówić wówczas, gdy osoba fizycznie w danym lokalu nie przebywa, a jego opuszczenie nastąpiło w sposób dobrowolny i trwały.