Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1517/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi K. L. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi K. L. jest wydana przez Ministra Finansów indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego z dnia 2 sierpnia 2013 r. dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży odrębnej własności lokali.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 kwietnia 2006 r., w drodze umowy sprzedaży, wnioskodawca nabył za cenę 125.000,00 zł udział wynoszący 1/4 we współwłasności nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Postanowieniem sądu z dnia 5 maja 2010 r., wydanym na zgodny wniosek stron, zniesiono współwłasność tej nieruchomości, przez ustanowienie odrębnej własności lokali i przyznanie jej dotychczasowym współwłaścicielom, w wyniku czego wnioskodawca nabył odrębną własność trzech lokali mieszkalnych położonych w wyżej wymienionym budynku. Wartość całej nieruchomości, ustalona operatem biegłego sądowego, sporządzonym w trakcie postępowania o zniesienie współwłasności, wynosiła 2.070.248 zł, a zatem przypadający na wnioskodawcę (teoretycznie) udział wart był 2.070.248 * 1/4 = 517.562 zł. Łączna wartość trzech lokali, nabytych przez wnioskodawcę na podstawie ww. postanowienia o zniesieniu współwłasności, ustalona tym samym operatem, wyniosła jednakże mniej, bo łącznie 468.648 zł. Niezależnie od tego na mocy postanowienia sądu o zniesieniu współwłasności wnioskodawca został zobowiązany do dokonania dopłaty w kwocie 25.000 zł. na rzecz jednego z pozostałych współwłaścicieli, a zatem faktyczna wartość nabytych przez niego w wyniku zniesienia współwłasności praw majątkowych wyniosła 468.648 - 25.000 = 443.648 zł., a zatem była mniejsza od teoretycznej wartości udziału, który powinien przypaść wnioskodawcy. Ponadto wnioskodawca wyjaśnił, że złożył wniosek o dokonanie podziału w taki sposób aby uniknąć dalszego przedłużania się postępowania sądowego. Pozostali współwłaściciele, chcąc uzyskać w wyniku zniesienia współwłasności prawa majątkowe o wartości większej niż wynikałoby to z wysokości ich udziałów grozili, że będą czynili starania aby przedłużyć postępowanie sądowe, w szczególności przez złożenie wniosku o ponowne sporządzenie wyceny. Wobec tego uznał, że bardziej korzystne dla niego jest uzyskanie zniesienia współwłasności bez dalszego przeciągania postępowania, nawet jeżeli w wyniku tego zniesienia otrzyma prawa majątkowe o wartości nieco niniejszej niż teoretycznie powinny mu przypaść. Sąd orzekający w sprawie, na taki projekt podziału, złożony zgodnie przez wszystkie strony przystał, najwyraźniej uznając go za dopuszczalny w świetle art. 622 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Wnioskodawca podkreślił, że zasądzenie dopłaty nie miało żadnej innej podstawy niż zgodny wniosek stron, w szczególności nie miało związku z wyrównaniem wartości nabywanych przez współwłaścicieli lokali, ani z jakimkolwiek innym stosunkiem prawnym istniejącym między współwłaścicielami.