Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. II SA/Rz 168/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk /spr./ Sędziowie NSA Małgorzata Wolska WSA Joanna Zdrzałka Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2013 r. sprawy ze skargi J. D. i M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie naruszenia stosunków wodnych -skargę oddala-

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, zwane dalej SKO lub Kolegium działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) zwana dalej k.p.a. oraz art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2012r. nr 145 ze zm.), zwanej dalej ustawą utrzymało w mocy decyzję Burmistrza T. z dnia [...] września 2012r., nr [...] w sprawie odmowy nałożenia obowiązku przywrócenia poprzedniego stanu wody na gruncie i wykonania urządzeń zapobiegającym szkodom na działce nr 1016/1 stanowiącej własność Z.P. i J.P. z wniosku J.D. i M.D.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] uchyliło wcześniej zapadłe w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcie, tj. decyzję Burmistrza T. z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy organ I instancji orzekł jak wskazano na wstępie.

W odwołaniu od decyzji wydanej przez organ I instancji J.D. i M.D. zakwestionowali zasadność rozstrzygnięcia podjętego przez organ I instancji i wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji, nakazanie zwrotu wpłaconej zaliczki z ustawowymi odsetkami od dnia wpłaty do dnia zwrotu kosztów oraz o uznanie prowadzonego postępowania przez Urząd Miasta w T. za celowo przewlekłe. Odwołujący podważyli zasadność obciążania ich przez Burmistrza T. kosztami sporządzenia opinii biegłych, poddali w wątpliwość kompetencje i merytoryczną wartość sporządzonej na potrzeby postępowania opinii. Zarzucili brak wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, przez co ustalony jej stan faktyczny jest niepełny i uniemożliwia dokonanie prawidłowej subsumcji odpowiednich przepisów prawa materialnego, naruszając tym samym reguły wynikające z dyspozycji art. 7, art. 77 §1 i art. 80 k.p.a.