Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. III SA/Po 966/13

Odrzucenie skargi

Dnia 19 listopada 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak Sędziowie WSA Beata Sokołowska WSA Tomasz Świstak (spr) Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Skrocka - Nerka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2013 roku przy udziale sprawy ze skargi D. N. na czynność Prezydenta Miasta L. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu postanawia: I. odrzucić skargę, II. zwrócić stronie skarżącej kwotę 200,- (dwieście) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargę.

Uzasadnienie

D. N., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wnioskiem z dnia 9 kwietnia 2013 r., w powołaniu na art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2 ze zm., dalej: "TFUE") oraz na postanowienie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 grudnia 2007 r. w sprawie o sygn. akt C-134/07, wezwał Prezydenta Miasta L. do stwierdzenia i zwrotu nadpłaty opłaty w kwocie po 425 zł, a w przypadku samochodów wyprodukowanych przed 1 lipca 1999 r. w kwocie 500 zł, wraz z odsetkami od dnia uiszczenia opłaty do dnia 7 kwietnia 2008 r., za karty pojazdów wydane dla zarejestrowanych przez niego - po raz pierwszy - na terenie Rzeczypospolitej Polskiej sześćdziesięciu trzech samochodów, szczegółowo wskazanych we wniosku.

Uzasadniając złożony wniosek D. N. nawiązując do art. 110 TFUE podniósł, że postanowienia tego traktatu są bezpośrednio stosowane i mają walor nadrzędności nad prawem krajowym państw członkowskich, co znajduje odzwierciedlenie między innymi w art. 87 ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt. 3 i art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.). W dalszej kolejności wnioskodawca stwierdził, iż postanowienie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ma skutek ex tunc. W świetle tego postanowienia nakładanie opłaty za kartę pojazdu było sprzeczne z prawem unijnym od samego początku. Oznacza to, że kupujący nie był w ogóle zobowiązany do uiszczenia tej opłaty od dnia 1 maja 2004 r. Nie ma zatem żadnego znaczenia odroczenie obowiązywania mocy przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1310) przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04. Wnioskodawca wskazał także, że postanowienie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości odnosi się do pełnej wysokości opłaty za kartę pojazdu w kwocie 500 zł, a nie jedynie do różnicy 425 zł pomiędzy kwotami określonymi w rozporządzeniach z 2003 oraz 2006 roku. Z powyższego wynika, że w przypadku aut wyprodukowanych przed dniem 1 lipca 1999 r. (data wejścia w życie rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie kart pojazdów) opłata ta jest nienależna w pełnej kwocie 500 zł, ponieważ samochód wyprodukowany przykładowo w roku 1997, który można było zakupić w Polsce, nie posiadałby karty pojazdu i przy przerejestrowaniu nie trzeba by było płacić za ten dokument.