Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. I SA/Ol 502/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 13 listopada 2013r. sprawy ze skargi I. M., J. M. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie sprostowania z urzędu oczywistej omyłki 1.uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji 2.zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 374 zł (trzysta siedemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia I. i J.M., utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z "[...]" w przedmiocie sprostowania z urzędu oczywistej omyłki.

Przedstawiając w uzasadnieniu skarżonego postanowienia stan sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że wydanym na podstawie art. 215 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) postanowieniem, Naczelnik Urzędu Skarbowego sprostował z urzędu błąd pisarski we własnym postanowieniu z "[...]" w sprawie wszczęcia z urzędu postępowania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.. Uzasadniając konieczność sprostowania oczywistej omyłki, organ I instancji stwierdził, że na str. 1 w wierszu 14 postanowienia o wszczęciu błędnie wskazano, iż postępowanie prowadzone jest wobec I.M., w sytuacji, gdy było ono prowadzone w stosunku do obojga małżonków I. i J.M. Również w wierszu 36 postanowienia z dnia "[...]" wskazano jedynie I.M., choć wymienieni powinni zostać I. i J.M. Jak podano w uzasadnieniu postanowienia o sprostowaniu, wskazane wyżej nieprawidłowości stanowiły oczywistą omyłkę, która wystąpiła przy technicznym przygotowywaniu postanowienia w sprawie wszczęcia postępowania podatkowego i polegała na opuszczeniu imienia podatnika w sentencji postanowienia. Powyższe nie powodowało jednak wątpliwości co do faktu, iż w rzeczywistości chodziło o wszczęcie postępowania podatkowego wobec obojga małżonków, w sytuacji, gdy wskazano ich oboje jako adresatów postanowienia.