Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. II SA/Ol 839/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2013r. sprawy ze skargi M.M. na decyzję Inspektora Transportu Drogowego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, powołując art. 92a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym - nałożył na M. M., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" (dalej zwanego skarżącym) karę pieniężną w wysokości 3.000zł. za wykonywanie przewozu regularnego z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu, to jest braku zatrzymywania się na wyznaczonych przystankach.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji powołał się na wyniki kontroli samochodu "[...]", przeprowadzonej w dniu 18 grudnia 2012r. w miejscowości G. (Dworzec PKS). Pojazdem tym, zgodnie z okazanymi dokumentami, kierowca B. W. wykonywał w imieniu skarżącego przewóz regularny osób na trasie "[...]". Organ I instancji podał, że w trakcie kursu, realizowanego bezpośrednio przed kontrolą, kierowca nie zatrzymał się na kilku przystankach określonych w zezwoleniu, zatrzymał się natomiast na trzech miejscach poza przystankami, nieujętych w obowiązującym rozkładzie jazdy znajdujących się w miejscowości G. Wskazał, że powyższa okoliczność została ustalona w oparciu o aktualny rozkład jazdy stanowiący załącznik do zezwolenia na wykonywanie przez skarżącego przewozu na trasie "[...]" oraz zeznania świadka - pasażera autobusu oraz jego kierowcy, który dodatkowo wyjaśnił, że "zatrzymał się w tych miejscach z uwagi na swoistą presję pasażerów, którzy nie zorientowali się, że jadą nie tam gdzie sobie wyobrażali". Podniósł, że nie uznał za naruszenia warunków przewozu faktu niezatrzymania się na wyznaczonych przystankach, leżących na trasie przejazdu, przyjmując za uprawnioną argumentację kierowcy, że "nie zatrzymał się z powodu braku na tych przystankach pasażerów i ze względu na obfity śnieg". Stwierdził, że sankcji podlega jedynie naruszenie polegające na zatrzymaniu się pojazdu w trzech miejscach nieujętych w rozkładzie wraz z opuszczeniem pojazdu przez część pasażerów. Zauważył, że skarżący odpowiada za niezgodne z przepisami działanie kierowcy, gdyż w świetle wcześniejszych podobnych sytuacji, mógł przewidzieć zaistnienie takiego zdarzenia z udziałem tego kierowcy. Dodał, że sam skarżący w piśmie z dnia 31 grudnia 2012r. wskazał, że "jest to już drugie zdarzenie w przypadku tego kierowcy, który w okresie wakacji samowolnie opuścił trasę obsługiwanej linii komunikacyjnej w celu przewiezienia grupy turystów. (...) Został po tym zdarzeniu upomniany słownie". W tych okolicznościach organ I instancji uznał, że sprzeczne z prawem działania kierowcy wskazują na brak nadzoru skarżącego nad czynnościami pracownika, co uzasadnia obciążenie skarżącego karą za stwierdzone naruszenia.