Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 22 października 2013 r., sygn. II SA/Wr 799/12

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia postępowania administracyjnego w sprawie wybudowanego pawilonu handlowego na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 28 czerwca 2013 r. Sąd wezwał J. K., dalej skarżący, do uiszczenia wpisu od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 marca 2013 r. Zgodnie z zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II wysokość wpisu ustalono w kwocie 100 zł.

W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia, skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że ma 64 lata i aktualnie pozostaje bez pracy, a utrzymuje się z "odszkodowania" w wysokości 700 zł. Wśród posiadanych składników majątkowych skarżący wymienił "nieukończony pawilon handlowy" o pow. 88,80 m². Dodał, że pozostaje w drugim związku małżeńskim, ale jego żona "posiada osobisty majątek z pierwszego małżeństwa". Poinformował, że "ma zadłużenie w wysokości 57.300 zł z tytułu niespłaconej pożyczki zaciągniętej na budowę pawilonu".

W piśmie z dnia 28 sierpnia 2013 r. wnioskodawca oświadczył, że "jego żona nie wyraża zgody na podanie dochodów uzyskiwanych ze świadczenia emerytalnego, majątku osobistego i innych danych, gdyż stanowi to jej majątek odrębny z pierwszego małżeństwa".

Postanowieniem z dnia 10 września 2013 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. W uzasadnieniu podał, że skarżący (pomimo wezwania z dnia 2 sierpnia 2013 r.) nie wyjaśnił i nie udokumentował wielu istotnych okoliczności, które mogą kształtować jego sytuację finansową, np. nie przedłożył dokumentu potwierdzającego wysokość uzyskiwanego dochodu (tzw. "odszkodowanie"); nie przedłożył aktualnych wyciągów z wszystkich posiadanych przez siebie (lub osoby prowadzące z nim gospodarstwo domowe) rachunków bankowych za ostatnie dwa miesiące, w szczególności tego na które wpływa jego dochód z tytułu tzw. odszkodowania; nie złożył do akt dokumentu potwierdzającego wysokość swojego zadłużenia; nie złożył również deklaracji podatkowej za rok 2012 czy kserokopii ostatniej strony z księgi przychodów i rozchodów lub innego dokumentu z którego wynikałaby wysokość przychodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i rodzaj ponoszonych kosztów; nie wyjaśnił dlaczego nie zlikwidował dotychczas działalności gospodarczej, skoro przyczyną zawieszenia prowadzonej działalności gospodarczej jest brak środków pieniężnych (m.in. na składkę do ZUS); nadto nie określił i nie udokumentował wysokości swoich niezbędnych, aktualnych, miesięcznych wydatków; pomimo pouczenia, że nawet istnienie rozdzielności majątkowej nie zwalnia go z obowiązku przedstawienia sytuacji materialnej jego żony - nie przedstawił stanu majątkowego i finansowego swojej żony; nie wyjaśnił dlaczego aktualnie otrzymuje tylko 700 zł z tzw. "odszkodowania", gdy do niedawna otrzymywał 1.400 zł; nie wskazał dlaczego nie czyni starań by znieść z byłą żona współwłasność dość licznie posiadanych i wartościowych składników majątkowych; nie wyjaśnił co stało się z dotychczas wykazywanymi przez niego składnikami majątkowymi: mieszkaniem o pow. 50,60 m² oraz działkami: o pow. 253 m² i 137 m²; nie określił z jakich źródeł czerpał dotychczas środki na pokrycie kosztów sądowych w tej (w dniu 20 grudnia 2012 r. uiszczony wpis od skargi) i w innych sprawach toczących się przed tut. Sądem, w tym na opłacenie wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika np. w sprawie o sygn. akt II SA/Wr 385/06; nie wyjaśnił czy korzysta aktualnie ze wsparcia osób trzecich lub pomocy społecznej (choć we wcześniejszych wnioskach wskazywał, że korzysta np. z pomocy finansowej swoich sióstr); nie wskazał dlaczego nie rejestruje się jako osoba bezrobotna lub nie czyni starania o uzyskania świadczenia rentowego. Podniósł, że skarżący już kilkakrotnie wcześniej w innych sprawach był pouczanym, że pozostaje w błędzie uważając, że przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t. jedn. z 2011 r., Dz. U. nr 230, poz. 1371) zwalniają go z obowiązku przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej swojej oraz osób prowadzących z nim gospodarstwo domowe (np. żony). Wskazał, że w aktach sprawy brak jest dokumentu świadczącego o prawnym rozwiązaniu związku małżeńskiego skarżącego i jego żony (drugiej), więc nawet umowa o rozdzielności majątkowej i odrębne prowadzenie przez nich gospodarstwa domowego (chociaż skarżący żadnej z tych okoliczności nie wykazał) nie zniosły obowiązku, wynikającego z art. 27 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, nakazującego obojgu małżonkom przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny, według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych. W tej sytuacji każdy z małżonków ma obowiązek łożenia na utrzymanie współmałżonka, który utracił zdolność finansową, w tym nie posiada środków na poniesienie kosztów sądowych. Podniósł, że dla oceny wniosku istotne jest zatem przedstawienie sytuacji finansowej i majątkowej współmałżonka, czego skarżący, pomimo pouczenia, nie uczynił. Wskazał również, że skarżący w innych prowadzonych przed tut. Sądem postępowaniach, uiszczał należne opłaty sądowe, a w sprawie o sygn. akt II SA/Wr 385/06 i o sygn. akt II SAB/Wr 49/11 zatrudnił nawet zawodowego pełnomocnika. Zauważył także, iż skarżący od kilku już lat niezmiennie (np. podając te same kwoty dochodu, wydatków, zadłużenia) przedstawia swoją sytuację materialną, co nakazuje wątpić w prawdziwość tych informacji. Wciąż również nie czyni starań by znieść z byłą żoną współwłasność dość licznie posiadanych i wartościowych składników majątkowych. Wskazał, że skarżący nadal nie zarejestrował się jako osoba bezrobotna, a w swoich wnioskach wciąż określa posiadane zadłużenie na kwotę 57.300 zł, a zatem przyjąć należy, iż skarżący nie czyni w rzeczywistości nic, by to zadłużenie zredukować, a zatem spłata tego długu nie stanowi ograniczenia możliwości finansowych skarżącego (tj. nie zmniejsza kwoty uzyskiwanego aktualnie dochodu).