Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 października 2013 r., sygn. II SA/Kr 574/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędzia WSA Jacek Bursa Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2013 r. sprawy ze skargi Z.W. na decyzję Wojewody z dnia 1 marca 2013 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 29 czerwca 2012 r. nr [....] . działając na podstawie art. 105 § 1 K.p.a., art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami umorzył postępowanie w sprawie o ustalenie i wypłatę odszkodowania za nieruchomości położone w byłej gminie katastralnej B. oznaczone jako parcele l.kat. [....] , l.kat. [....] objęte Lwh [....] oraz parcele l.kat. [....] , l.kat. [....] i l.kat. [....] wywłaszczone orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej w K. z dnia 6 października 1958 r. na rzecz państwa na cele [....] - sprostowanym orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej miasta K. z dnia 28 listopada 1959 r. i zmienionym decyzją Prezydium Rady Narodowej miasta K. z dnia 2 grudnia 1966 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że pismem z dnia 17 marca 2011 r. Z.W. wniosła o wyszacowanie i wypłatę odszkodowania za wywłaszczone grunty w czasie II wojny światowej, a także po wojnie na potrzeby [....] tj. za parcele l.kat. [....] , l.kat. [....] , l.kat. [....] oraz za parcele l.kat. [....] , l.kat. [....] , l.kat. [....] . Pismem z dnia 3 października 2011 r. Z.W. oświadczyła, że podtrzymuje swój wniosek oraz rozszerza go o działki [....] i [....] . Następnie pismem z dnia [....] 2011 r. wskazała, iż podtrzymuje swój wniosek o odszkodowanie za wywłaszczone ziemie w byłej gminie katastralnej B. stanowiące własność J. i M.. z G. W. Organ I instancji podkreślił, że przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy należy mieć przede wszystkim na względzie, że decyzje Prezydium Rady Narodowej miasta K. z dnia 2 grudnia 1966 r. rozstrzygnęły sprawę odszkodowania za wywłaszczone orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej w mieście K. z dnia 6 października 1958 r., sprostowanym orzeczeniem z dnia 28 listopada 1959 r., zmienionym decyzją Prezydium Rady narodowej miasta K. z dnia 2 grudnia 1966 r. nieruchomości oznaczone jako parcele l. kat. nr nr [....] . Bowiem decyzjami z dnia 2 grudnia 1966 r. Prezydium Rady Narodowej miasta K. orzekło o przyznaniu odszkodowania w łącznej kwocie 1158,02 zł za nieruchomość obj. Lwh [....] cd KW [....] gm. kat. [....] powiat [....] , tj. za część l.kat [....] , za część l.kat. [....] i za część l.kat. [....] i wypłacie odszkodowania na rzecz spadkobierców J.W. i M.W. , a w szczególności na rzecz W.W. kwoty 237,80 zł, L.B. z domu W. kwoty 237,80 zł, S.W. kwoty 237/80 zł, spadkobierców po A.W. kwoty 237,80 zł i spadkobierców po A.D. z domu W. kwoty 237,80 zł; w łącznej kwocie 2279,09 zł za nieruchomości objęte [....] tj. za l.kat. [....] i l.kat. [....] i wypłacie odszkodowania na rzecz spadkobierców J.W. , a w szczególności na rzecz W.W. kwoty 455,82 zł, L.B. z domu W. kwoty 455,82 zł, S.W. kwoty 455,82 zł, spadkobierców po A.W. kwoty 455,81 zł i spadkobierców po A.D. z domu W. kwoty 455,82 zł. Przedmiotowe decyzje funkcjonują w obrocie prawnym i korzystają z domniemania legalności. Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 3 K.p.a. podlega stwierdzeniu nieważności decyzja, jeżeli "dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną". Jest to bezwzględny zakaz orzekania drugi raz w tej samej sprawie bez uchylenia uprzednio zapadłego rozstrzygnięcia. Ponieważ wyżej wymienione decyzje nie zostały usunięte z obrotu prawnego, należy uznać, że rozstrzygają one ostatecznie o odszkodowaniu za wywłaszczone nieruchomości i w związku z tym nie jest dopuszczalne ponowne orzekanie w tej sprawie, gdyż prowadziłoby to do wydania nieważnej decyzji odszkodowawczej. Od daty wydania wymienionych orzeczeń nie nastąpiły zmiany w tożsamości sprawy pod względem przedmiotowym. Ostateczna decyzja w przedmiocie odszkodowania wydana pod rządami poprzednich ustaw wywłaszczeniowych wiąże w czasie erga omnes również po wejściu w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami. W tej sytuacji wydanie po dniu 31 grudnia 1997 r. nowej decyzji o ustaleniu odszkodowania w sprawie zakończonej już inną ostateczną decyzją stanowiłoby naruszenie normy art. 156 § 1 pkt 3 K.p.a.