Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 października 2013 r., sygn. II SA/Kr 885/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędziowie : Sędzia WSA Jacek Bursa Sędzia WSA Mirosław Bator (spr.) Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2013 r. sprawy ze skarg M.K. i E.M. na uchwałę Rady Miejskiej w Krynicy Zdroju z dnia 7 listopada 2012 r., nr XXXII.192.2012 w przedmiocie uchwalenia "miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Uzdrowisko Krynica- Zdrój (obszar 5) - Czarny Potok" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Rady Miejskiej w Krynicy Zdroju na rzecz skarżącej M.K. kwotę 557 zł (pięćset pięćdziesiąt siedem złotych) oraz na rzecz skarżącej E.M. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę Rady Miejskiej w K. z dnia 7 listopada 2012 r. nr XXXII.192.2012 w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Uzdrowisko [....] (Obszar 5 -.....) wniosła M.K. Skarga została poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego strony skarżącej - poprzez jej uchylenie, zawartym w piśmie z dnia 8 kwietnia 2013 r. W skardze tej M.K. domagała się stwierdzenia nieważności uchwały z dnia 7 listopada 2012 r. w całości, względnie stwierdzenia jej nieważności w części tekstowej i graficznej w zakresie w jakim ustala przeznaczenie działki nr [....] pod tereny oznaczone symbolem 5.RZ/US.1 tj. "tereny rolne z dopuszczeniem ich użytkowania jako tereny rekreacyjno - sportowe oraz zasądzenia na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie:

1/ art. 140 Kodeksu cywilnego, art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r., poz. 647 - dalej powoływana jako u.p.z.p.), art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji RP przez ograniczenie prawa do dysponowania nieruchomością i jej zagospodarowania nieproporcjonalnie do celów koniecznych dla zapewnienia racjonalnej gospodarki przestrzennej oraz ponad usprawiedliwione potrzeby publiczne, a w konsekwencji nadużycie władztwa planistycznego gminy;