Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 października 2013 r., sygn. II SA/Gd 329/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Jolanta Górska Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 9 października 2013 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Wojewody z dnia 18 lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, 3. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego P. K. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 16 października 2012 r. nr [...] Starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej orzekł o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 0,9700 ha, położona w L., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr KW [...], stanowiąca własność P. K. przez zezwolenie O. S.A. Oddział w G. na założenie i przeprowadzenie przez teren ww. działki gazociągu wysokiego ciśnienia [...] oraz innych podziemnych i naziemnych lub nadziemnych urządzeń niezbędnych do korzystania z gazociągu [...] na terenie gminy L., zgodnie z dołączonym załącznikiem graficznym.

Odwołanie od powyżej decyzji pismem z dnia 2 listopada 2012 r. złożył P. K. , podnosząc, zarzut naruszenia art. 13 k.p.a., zgodnie z którym organy administracji publicznej, przed którymi toczy się postępowanie w sprawie, w których uczestniczą strony o spornych interesach, powinny w tych przypadkach podejmować czynności skłaniające strony do zawarcia ugody. Ponadto zarzucił zaskarżonej decyzji pominięcie wymogu przeprowadzenia trybu rokowań, co skutkowało błędnym ustaleniem przez organ, iż skarżący nie wyraża zgody na zakładania i przeprowadzanie na nieruchomości gazociągu.

Decyzją z dnia 18 lutego 2013 r. Wojewoda utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2010 nr 102 poz. 651 ze zm.) "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego". Z kolei ust. 3 ww. przepisu wskazuje, iż "udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac, o których mowa w ust. 1. Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Do wniosku należy dołączyć dokumenty z przeprowadzonych rokowań". Organ wskazał, że ustawodawca uzależnił możliwość udzielenia przez starostę zezwolenia danemu podmiotowi realizującemu konkretne przedsięwzięcie, zgody na czasowe zajęcie niezbędnej do tego nieruchomości, od spełnienia dwóch ściśle określonych przesłanek: tego aby ewentualne zezwolenie zgodne było z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, oraz tego aby wystąpienie z wnioskiem o wydanie ww. decyzji, dany podmiot poprzedził przeprowadzeniem z właścicielem nieruchomości rokowań mających na celu udostępnienie przez tą osobę nieruchomości w sposób dobrowolny. Zdaniem organu odwoławczego, nie może budzić wątpliwości fakt, iż w przedmiotowej sprawie obie ww. przesłanki zostały spełnione, gdyż realizacja projektowanego przedsięwzięcia jest celem publicznym i jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy L. uchwalonym uchwałą Rady Gminy [...] nr [...] z dnia 24 marca 2010 r. Spełniony został także wymóg przeprowadzenia rokowań, między stronami, mimo wielokrotnych prób zawarcia umowy cywilnoprawnej nie doszło jednak do porozumienia. W aktach sprawy znajduje się liczna korespondencja między inwestorem a skarżącym świadcząca o braku porozumienia co do kwoty będącej podstawą do ustalenia wysokości wynagrodzenia za ustanowienie prawa służebności przesyłu z tytułu lokalizacji gazociągu oraz wysokości odszkodowania za szkody trwałe na gruncie przedmiotowej nieruchomości. W przedmiotowej sprawie odbyła się również przed Starostą rozprawa administracyjna w dniu 12 czerwca 2012 r., po której organ prowadzący sprawę zwrócił się ponownie o zajęcie stanowiska przez strony w przedmiotowej sprawie. Po bezskutecznej próbie podjęcia rokowań Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji państwowej ograniczył sposób korzystania z przedmiotowej nieruchomości w drodze decyzji. Zdaniem organu, wobec powyższego nie powinno budzić wątpliwości, że w analizowanej sprawie wystąpiła niemożność uzyskania zgody właściciela z uwagi na fakt, iż strony postawiły sobie wzajemnie takie warunki, że uznały je za niemożliwe do przyjęcia. Tym samym wystąpiła niemożność uzyskania zgody właściciela, co warunkuje możliwość ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości w trybie art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami.