Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 września 2013 r., sygn. I SA/Wr 597/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Protokolant Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 września 2013 r. przy udziale - sprawy ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2009 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Postępowanie podatkowe przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. (dalej: spółka/skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ podatkowy drugiej instancji) z dnia 28 lutego 2013 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 31 października 2012 r. nr [...] określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za wrzesień 2009 r. w wysokości 43.349 zł.

1.2. Po przeprowadzeniu wobec skarżącej spółki kontroli podatkowej, a następnie w wyniku wszczętego z urzędu postępowania podatkowego w zakresie m. in. VAT za okres od lipca do grudnia 2009 r., organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż wyrobów chemicznych), użytkowała na podstawie umowy leasingu, samochód osobowy marki [...], nr rej. [...], który został przez nią przyjęty w użytkowanie w oparciu o protokół odbioru z dnia 27 sierpnia 2008 r. spółka zaewidencjonowała oraz rozliczyła w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2009 r. podatek naliczony z faktury dokumentującej ratę leasingową nr 14 na kwotę netto 1.566,78 zł, VAT 342,49 zł. Według organu podatkowego pierwszej instancji, w przypadku rozliczenia wymienionych kwot, spółka naruszyła art. 88 ust. 1 pkt 3 oraz art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), w konsekwencji czego zawyżyła we wrześniu 2009 r. wskazane wartości zakupu oraz podatek naliczony. W toku postępowania ustalono również, że spółka w dniu 1 października 2004r. zawarła z B. z siedzibą w E. (N.) umowę nieodpłatnego najmu 15 m2 powierzchni magazynowej. W pomieszczeniu tym spółka (jako najemca) składowała zakupione towary i stamtąd też, na podstawie zamówień otrzymywanych za pośrednictwem faxu lub pocztą elektroniczną, dokonywała sprzedaży na rzecz kontrahentów zarówno z terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nią. W odniesieniu do powyższego skarżąca wyjaśniła na czym polegał mechanizm dokonywania tychże transakcji, wskazując po pierwsze, że "(...) zamawia się towar, dostarcza się go bezpłatnie do jakiegokolwiek magazynu, który może znajdować się również za granicą i tam magazynuje się ten towar. Następnie dostarcza się go do istniejących klientów, przy czym dostawa następuje na warunkach "ex works". Dostawa bezpłatna oznacza, że kupujący nie ponosi kosztów transportu; ex works oznacza, że kupujący przejmuje koszty transportu. Dlatego też nie ma żadnych faktur za transport". Po drugie, że dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów w Unii za pośrednictwem wynajmowanego w Niemczech magazynu typu "call off stock". Nabywcy są podatnikami zarejestrowanymi w kraju, w którym kończy się transport towarów. Dostawa towarów z magazynu do finalnego odbiorcy odbywa się zawsze z terytorium Niemiec. Jak ustalił organ podatkowy pierwszej instancji, w badanym miesiącu spółka dokonywała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (towary chemiczne) od następujących kontrahentów: B., E., N.; C., S./G., S. posługujący się belgijskim numerem identyfikacyjnym [...]. Zakupy zostały udokumentowane fakturami zakupu na łączną wartość 64.984 zł. W fakturach tych wskazano m. in. miejsce przeznaczenia - D. (N.), cenę jednostkową w EUR, nazwę towaru, ilość, jednostkę miary, należność ogółem, warunki i termin płatności, miejsce wysyłki, warunki dostawy, datę sprzedaży, datę wysyłki, numery identyfikacyjne VAT dostawcy oraz nabywcy. Spółka, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, wystawiła fakturę wewnętrzną nr 1/09/2009, dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na wartość netto 64.983,91 zł oraz VAT 14.296,44 zł., w której wykazała polski numer identyfikacyjny PL6151913807 należący do skarżącej spółki. Jednocześnie na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT ujęła fakturę w rejestrze zakupu i rozliczyła w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2009 r.