Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 września 2013 r., sygn. III SA/Wa 459/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha, Sędziowie sędzia WSA Krystyna Kleiber, sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2013 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarżąca (Spółka) - C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. , wnioskiem z 17 sierpnia 2012 r. złożyła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku Skarżąca przedstawiła stan faktyczny, wskazując, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną. Działalność gospodarcza polegająca na obrocie energią elektryczną jest działalnością regulowaną, wykonywaną na podstawie koncesji wydanej Spółce przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Spółka nie posiada własnych urządzeń przesyłowych, którymi miałaby być dostarczona sprzedawana energia. Zgodnie z Instrukcją Ruchu i Eksploatacji Systemu Dystrybucyjnego oraz umową dystrybucyjną Spółka dokonuje dostawy energii ełektrycznej do swoich klientów końcowych za pośrednictwem danego Operatora Systemu Dystrybucyjnego (OSD) na jego obszarze.

Skarżąca w związku z prowadzoną działalnością w zakresie dostawy energii elektrycznej do nabywców końcowych, dokonywała zakupu świadectw pochodzenia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, które następnie były umarzane jako wykonanie obowiązku nałożonego przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r., nr 89, poz. 625 z późn. zm.), dalej "Prawo energetyczne". W części której Spółka nie przedstawiła do umorzenia wymaganej ilości świadectw pochodzenia. Spółka uiszczała opłatę zastępczą. Koszty opłaty zastępczej oraz koszty związane z zakupem certyfikatów zostały przez Spółkę zakwalifikowane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów jako koszty pośrednio związane z przychodem i rozliczone odpowiednio w dacie uiszczenia opłaty zastępczej oraz w dacie przedstawienia świadectw pochodzenia do umorzenia, tzn. opłata zastępcza uiszczana w 2012 r. jako wykonanie obowiązku za rok 2011, zaliczona została do kosztów roku 2012. Tak samo w przypadku umorzenia świadectw pochodzenia - świadectwa przedstawione do umorzenia w pierwszym kwartale 2012 roku jako wykonanie obowiązku za rok 2011, zostały zaliczone do kosztów roku 2012. Podobny schemat Spółka stosowała w latach ubiegłych. Natomiast dla celów sprawozdania finansowego, zgodnie z zasadami rachunkowości, powyższe koszty zaliczane były do kosztów tego roku, w którym wykazano przychody ze sprzedaży tej energii, z której wynikał obowiązek umorzenia świadectw lub wniesienia opłaty zastępczej.