Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 września 2013 r., sygn. VI SA/Wa 1059/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędzia WSA Dariusz Zalewski Protokolant ref. staż. Renata Lewandowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2013 r. sprawy ze skargi J. Sp. z o.o. z siedzibą w L na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oddala skargę

Uzasadnienie

J. Sp. z o. o. z siedzibą w L. (dalej też jako skarżąca, spółka) wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej też jako organ) z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Do wydania zaskarżonego postanowienia doszło w następującym stanie faktycznym:

Skarżąca spółka pismem z dnia [...] września 2011 r. wniosła do organu o zwrot nadpłaconych należności, po rozliczeniu ewentualnych należności z tytułu prawa do korzystania z częstotliwości, wraz z należnymi odsetkami.

W odpowiedzi organ pismem z [...] października 2012 roku nr [...] poinformował skarżącą, że mimo istnienia w pozwoleniach radiowych nr rej. [...] zapisu o współużytkowaniu kanałów, w rzeczywistości na obszarach działania tych sieci określonych w pozwoleniach, to jest na terenie [...] i województwa [...], nie było innego niż skarżąca użytkownika tych kanałów radiowych, a więc współużytkowanie nie zaistniało. Przez cały okres ważności wymienionych pozwoleń radiowych spółka użytkowała przyznane kanały indywidualnie. Z kolei w przypadku pozwolenia nr rej. [...] w okresie jego obowiązywania, przyznany kanał na obszarze określonym w pozwoleniu współużytkowała skarżąca z innymi podmiotami. Organ uznał więc, że stan faktyczny został wyczerpująco ustalony, a zatem pozostaje do rozważenia ocena prawna, czy w takim stanie faktycznym skarżąca jest podmiotem, który mimo zapisów w pozwoleniu radiowym o współużytkowaniu (skoro faktycznie ono nie istniało) zobowiązany był do wnoszenia opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości w wysokości 100% czy 50% opłaty wskazanej w wymienionej wyżej tablicy nr 1 Rozporządzenia. Organ uznał, że pobranie opłaty w wysokości 50%, jest możliwe tylko w razie zaistnienia przesłanek wskazanych w paragrafie 4 cyt. Rozporządzenia, tzn. w przypadku dysponowania kanałem radiowym na tym samym obszarze przez więcej niż jeden podmiot posiadający prawo do dysponowania częstotliwością lub jej wykorzystywania. W pozostałych wypadkach wymagane jest wnoszenie opłaty w wysokości 100% zgodnie z tabelą nr 1 Rozporządzenia. Zważywszy zatem, że przez cały okres ważności pozwoleń radiowych nr rej. [...] oraz [...] skarżąca wykorzystywała przyznane kanały samodzielnie, nie zaistniała przesłanka do zastosowania normy § 4 Rozporządzenia a tym samym wnoszenia opłaty w wysokości 50%.