Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 września 2013 r., sygn. I SA/Wa 2308/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda (spr.) Sędziowie: WSA Mirosław Gdesz WSA Marek Wroczyński Protokolant referent stażysta Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2013 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] lipca 2012r., nr [...], po rozpoznaniu odwołania J. W. (dalej: "skarżący") od decyzji Wojewody [...] (dalej: "Wojewoda") z [...] listopada 2011r., nr [...], orzekającej o ustaleniu odszkodowania w łącznej wysokości [...] zł za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha, położone w obrębie [...], gmina S., przeznaczonej pod budowę autostrady [...] a także o zobowiązaniu Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym w/w decyzja stanie się ostateczna - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Zaskarżone orzeczenie wydano w oparciu o następujący stan faktyczny sprawy.

Decyzją nr [...] z [...] marca 2008r. zmienioną decyzją Ministra Infrastruktury z [...] czerwca 2008r. w/w nieruchomość oznaczona jako działki nr [...] i nr [...] została przeznaczona pod budowę autostrady [...] w zakresie rozwiązań autostrady [...] na odcinku [...]. Decyzją z [...] sierpnia 2009r. Wojewoda [...] orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz skarżącego w łącznej wysokości [...] zł za przejęte na rzecz Skarbu Państwa przedmiotowe nieruchomości. Minister Infrastruktury decyzją z [...] września 2010r., uchylił decyzję Wojewody z [...] sierpnia 2009r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazano, że biegłe w operacie szacunkowym przyjęły do porównań aż 7 transakcji zawartych wcześniej niż w okresie dwóch lat poprzedzających datę wyceny, co narusza przyjęte zasady wyceny, a biegłe nie uzasadniły takiego doboru transakcji.