Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 września 2013 r., sygn. II SA/Ol 200/13

Dnia 26 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2013 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie urządzania gier na automatach - odmowy uchylenia decyzji umarzającej postępowanie - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" umarzającej postępowanie w sprawie o zmianę zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa w zakresie zmiany miejsc urządzania gier. W uzasadnieniu podano, że decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej w "[...]" udzielił firmie Spółka A zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w "[...]" punktach gier zlokalizowanych na terenie województwa. Pismem z dnia "[...]" Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w "[...]" z wnioskiem o zmianę wskazanej powyżej decyzji w zakresie lokalizacji punktów gier wykazanych w załączniku nr 1, pod odpowiednimi pozycjami poprzez wpisanie nowych punktów gier. Wskazano, że z dniem 31 października 2009 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 ze zm.), na mocy której Dyrektor Izby Celnej w "[...]" m.in. stał się organem właściwym do wydawania i zmiany zezwoleń na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych na obszarze województwa i przejął od Dyrektora Izby Skarbowej akta toczącego w powyższym zakresie postępowania. Z uwagi na fakt, iż Spółka w trakcie prowadzonego postępowania zmieniła treść złożonego pierwotnie wniosku, Dyrektor Izby Celnej w "[...]" w ramach prowadzonego postępowania wezwał ją do sprecyzowania wniosku. W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia "[...]", Spółka złożyła wniosek o umorzenie postępowania w sprawie. W związku z powyższym Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia "[...]", na podstawie art. 208 § 2 Ordynacji podatkowej umorzył postępowanie wszczęte na wniosek skarżącej. Od powyższej decyzji strona nie złożyła odwołania. Natomiast w dniu "[...]" Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Celnej w "[...]" z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną z dnia "[...]". Jako podstawę żądania wznowienia wskazała orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11, ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dnia 29 września 2012r. (Dz.Urz. UE. C 295/12 z 29 września 2012). Postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej wznowił postępowanie. Uzasadniając odmowę uchylenia decyzji ostatecznej z dnia "[...]" wskazano, że katalog przypadków, w których przepisy prawa dopuszczają wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną jest zamknięty. Podkreślono, że wznowienie postępowania zmierza do usunięcia ciężkich wad postępowania, które ujawniły się już po wydaniu decyzji ostatecznej. Jego istotą jest ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją ostateczną ze względu na kwalifikowane wady, jakimi obarczone było postępowanie poprzedzające wydanie tej decyzji. Podniesiono, że norma art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej, na podstawie której zostało wznowione postępowanie, nie wskazuje, że do jej zastosowania wystarczy samo istnienie wyroku TSUE lub wprowadzenie w jego wyniku zmian w ustawodawstwie krajowym. Przeciwnie, ustawa ta jednoznacznie i bezwarunkowo stanowi, iż wyrok TSUE musi mieć wpływ na treść wydanej w sprawie decyzji. Powołany przez Spółkę wyrok TSUE z dnia 19 lipca 2012r. nie ma wpływu na treść wydanej w sprawie decyzji. Jest poza sporem że TSUE nie stwierdził niezgodności przepisów ustawy o grach hazardowych prawem Unii Europejskiej. Ponadto ostateczna decyzja Dyrektora Izby Celnej w "[...]" z dnia "[...]" umarzająca postępowanie została wydana na podstawie art. 208 § 2 Ordynacji podatkowej, a więc na wniosek strony. Decyzja ta nie zawiera w swojej treści odniesień do art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych. Mając na względzie powołaną przez stronę podstawę wznowienia postępowania określoną wart. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej, po dokonaniu formalnej analizy wyroku TSUE oraz dotychczasowego orzecznictwa sądów administracyjnych oceniających, że kwestionowane przepisy ustawy o grach hazardowych, w tym przepisy dotyczące udzielania i przedłużania zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach, nie są przepisami technicznymi uznał, że powołany we wniosku o wznowienie wyrok Trybunału nie może stanowić podstawy do uchylenia decyzji ostatecznej z dnia "[...]", z uwagi na fakt, że nie ma wpływu na treść wydanej w sprawie decyzji.