Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 września 2013 r., sygn. III SA/Lu 441/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Sędziowie WSA Jerzy Drwal,, WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 24 września 2013 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2010 r. nr [...]; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz D. K. 1597 (tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt siedem) zł z tytułu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 8 marca 2011 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 8 września 2010 r. o nałożeniu na D. K. kary pieniężnej w wysokości 7.000 zł za naruszenia w postaci:

-wykonywania przewozu drogowego w okresie obowiązywania zakazów lub ograniczeń ruchu określonej kategorii pojazdów;

-przewozu drogowego (wwozu) odpadów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia.

Organ ustalił, że 2 lipca 2010 r. o godzinie 20:00 na drodze krajowej nr [...] w [...] miała miejsce kontrola zespołu pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton składającego się z pojazdu marki [...] nr rej. [...] oraz przyczepy marki [...] o nr rej. [...] przeprowadzona przez inspektora transportu drogowego. Zespołem pojazdów kierował S. J. Ustalono, że w dniu kontroli wykonywano przewóz drogowy używanych części samochodowych z Niemiec do Polski na podstawie licencji nr [...], udzielonej D. K. Postępowanie zakończyło się wydaniem przez Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego jako organu pierwszej instancji decyzji administracyjnej dnia 8 września 2010 r., nakładającej na skarżącego karę pieniężną w wysokości 7.000 złotych.