Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 września 2013 r., sygn. II SA/Ke 566/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Marta Bieniek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 września 2013 r. sprawy ze skargi M. S. i T. K. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej we wznowionym postępowaniu oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...], znak: [...], Wojewoda po rozpatrzeniu odwołania M. S. i T. K.na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję Starosty P. z [...]r. wydaną po wznowieniu postępowania, o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Starosty P. z 14 listopada 2011 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dla przedsięwzięcia polegającego na budowie ulicy Przemysłowej

w P. (etap II) wraz z przebudową istniejącej sieci uzbrojenia terenu oraz dróg przyległych do ww. ulicy w części dotyczącej działek oznaczonych w ewidencji gruntów nr [...] położonych w obrębie 02 miasta P.

W uzasadnieniu organ podał, że M. S. i T. K. złożyli do Starosty P. wniosek z 19 lutego 2013 r. o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją tego organu z 14 listopada 2011 r. Starosta postanowieniem z 8 marca 2013 r. wznowił postępowanie administracyjne

w sprawie zakończonej ww. decyzją w opisanej wyżej części i decyzją z 21 marca 2013r. odmówił uchylenia decyzji z 14 listopada 2011 r.

W odwołaniu M. S. i T. K. zarzucili, że Starosta P. nieprawidłowo stwierdził brak przesłanek do uchylenia decyzji z 14 listopada 2011 r. błędnie wskazując, że w postępowaniu w sprawie wydania tej decyzji prawidłowo, zgodnie z art. 11d ust. 5 i 11f ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, powiadomiono strony postępowania o jego wszczęciu jak i o wydaniu decyzji. Wskazali, że Starosta P. wysłał zawiadomienie o wszczęciu postępowania oraz o wydaniu decyzji do osoby figurującej w ewidencji gruntów i budynków na adres tam wskazany. Skoro organ ten prowadził postępowanie o uregulowanie należności za użytkowanie wieczyste gruntów (tj. działek o nr ewid. [...]) za rok 2012, to miał wiedzę na temat aktualnego adresu T. K. oraz dane aktualnych właścicieli tych działek. Winą za brak aktualnej ewidencji gruntów skarżący obarczyli Starostę twierdząc, że otrzymał akt notarialny na podstawie którego miał obowiązek wprowadzić niezwłocznie zmiany do ewidencji.