Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2013 r., sygn. III SA/Wa 724/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędziowie sędzia WSA Sylwester Golec, sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Anna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 lipca 2013 r. sprawy ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia straty w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 1 lipca 2004 r. do 30 czerwca 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. określił C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka", "Strona" lub "Skarżąca") wysokość straty w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 1 lipca 2004 r. do 30 czerwca 2005 r. w kwocie 1.539.125,95 zł. Z akt sprawy wynikało, iż Spółka w 2000 r. zawarła z firmą "G. LTD (dalej jako "G.") w ramach jednej grupy kapitałowej umowę licencyjną, na podstawie której nabyła dostęp do pewnych typów oprogramowania. Od tej pory korzystała z przekazanych na podstawie licencji programów komputerowych. Umowa z powyższą firmą została zawarta na czas nieokreślony. Ustalono także, że strony umowy rozliczają się w powyższym zakresie w okresach rocznych. Szczegółowe sposoby rozliczania zostały ustalone w Załączniku Nr 1 do przedmiotowej umowy licencyjnej, w którym przedstawiono matematyczny model kalkulacji rozliczeń uzależniony od kilku zmiennych danych. Organ podatkowy pierwszej instancji nie zgodził się ze stanowiskiem Skarżącej dotyczącym bezpośredniego ujęcia przez Spółkę w kosztach uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłat za korzystanie z oprogramowania komputerowego oraz bieżących usług związanych z tym oprogramowaniem, tj. obsługi i konserwacji w kwocie 2.114.950,94 zł, a tym samym uznał zawyżenie o tę kwotę kosztów uzyskania przychodów przedmiotowego roku podatkowego. W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji Skarżąca powinna przyjąć wysokość kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem regulacji dotyczących amortyzacji.