Wyrok WSA w Kielcach z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Ke 464/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędzia NSA Anna Żak (spr.), Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2013r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w B. na uchwałę Rady Gminy Wiślica z dnia 28 kwietnia 2003 r. nr VII/29/03 w sprawie uchwalenia Statutu Gminy Wiślica oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 28 kwietnia 2003 r. nr VII/29/03 Rada Gminy Wiślica uchwaliła Statut Gminy Wiślica stanowiący załącznik do przedmiotowej uchwały. W podstawie prawnej powołano art. 18 ust. 2 pkt 1, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. W § 52 ust. 3 Statutu przewidziano, że w razie nieusprawiedliwionej nieobecności radnego na trzech kolejnych posiedzeniach komisji, przewodniczący komisji występuje z wnioskiem do rady gminy o odwołanie radnego ze składu komisji.

Powyższy przepis Statutu zakwestionował w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Prokurator Rejonowy w B. wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w tym zakresie.

W uzasadnieniu skargi Prokurator podniósł, że zawarty w § 52 ust. 3 zaskarżonej uchwały środek dyscyplinujący nie ma podstaw w przepisach prawa, zwłaszcza tych, które zostały powołane jako podstawa prawna uchwały. W szczególności takiej podstawy nie stanowi art. 18 ust. 1 i 2 ani art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym. Zdaniem Prokuratora przepisy ustawy o samorządzie gminnym nie uzasadniają w ogóle stosowania wobec radnych środków restrykcyjnych, dyscyplinarnych, w sytuacji uchylania się przez radnego od wykonywania obowiązków. Na poparcie swojego stanowiska Prokurator przywołał wyrok WSA w Krakowie w sprawie II SA/Kr 625/07, a także wyroki NSA w sprawach II SA 2197/03 oraz SA/Wr 2515/95. W orzeczeniach tych podniesiono, że zastosowanie środków restrykcyjnych wobec radnego musi każdorazowo wynikać z ustawowego upoważnienia. Mandat radnego jest bowiem mandatem wolnym, co oznacza, że reprezentuje on całą wspólnotę samorządową i ponosi odpowiedzialność jedynie polityczną przed wyborcami. Skoro więc wyborcy nie mogą ograniczać swobody radnego w wykonywaniu mandatu, to tym bardziej ani rada, ani jej przewodniczący czy komisje nie mogą dodatkowo krępować radnego bez wyraźnej podstawy ustawowej. Jedynym przewidzianym przez prawo środkiem mogącym mieć wpływ na wykonywanie mandatu radnego jest ustalenie przez radę wysokości diet w zależności od aktywności radnego.