Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Gl 865/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant st. sekretarz sądowy Magdalena Dąbek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi W. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] wydaną na podstawie art. 104 kpa oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm., zwanej dalej ustawą o ewidencji ludności) Prezydent Miasta K. orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego W. R. z lokalu nr [...] przy ulicy [...] w K.. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że postępowanie w sprawie wymeldowania wszczęte zostało na wniosek P. K. i G. P., właścicieli lokalu nr [...] przy ulicy [...], którzy podali, że W. R. nie przebywa w przedmiotowym lokalu od [...] r. Podali również, że prawo do tego lokalu nabyli postanowieniem Sądu Rejonowego K.- [...] w K. sygn. akt [...] z dnia [...] r. (spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego).

Organ orzekający ustalił, że w dniu [...] r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Z. dokonał eksmisji W. R. z przedmiotowego lokalu. Dalej stwierdził, że zgodnie z orzecznictwem sądowoadministracyjnym podstawowym kryterium oceny zamieszkiwania w lokalu jest rzeczywiste ześrodkowanie interesów życiowych strony. Zamieszkiwanie to przebywanie w sensie fizycznym oraz wola (zamiar) stałego pobytu (tak NSA w wyroku z dnia 23.10.2002 r. sygn. akt II SA/Ka 2807/00). Zamieszkiwaniem jest zatem taki stan faktyczny, w którym osoba przebywa w określonym lokalu z zamiarem pobytu stałego, ma w nim zgromadzone swoje rzeczy osobiste, majątkowe, stołuje się w nim, nocuje prowadzi gospodarstwo domowe, a lokal stanowi centrum spraw życiowych tej osoby, nie zaś tylko miejsce zameldowania. Wyjaśnił też organ, że ewidencja ludności ma odzwierciedlać stan rzeczywisty, a nie pozorowany, odnoszący się do przebywania określonej osoby pod oznaczonym adresem. W postępowaniu meldunkowym nie rozstrzyga się o statusie prawnym lokalu mieszkalnego, ani o ewentualnych roszczeniach cywilnoprawnych powstałych na tle zajmowania, bądź opuszczenia zajmowanego lokalu mieszkalnego. W tych sprawach rozstrzygają bowiem sądy powszechne. W konsekwencji organ stwierdził, że W. R., mimo iż opuścił mieszkanie przy ulicy [...] w K., nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych i nie wymeldował się z pobytu stałego chociaż był do tego wzywany. W związku z tym w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione zdaniem Prezydenta K. warunki przewidziane w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych do wymeldowania W. R..