Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Gl 848/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik,, Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Protokolant starszy referent Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2013 r. sprawy ze skarg K. B.-F., S. B., A.B. na uchwałę Rady Gminy w Psarach z dnia 29 września 2010 r. nr XLVII/367/2010 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargi.

Uzasadnienie

Zaskarżoną uchwałą z dnia 29 września 2010 r., nr XLVII/367/2010, podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 i art. 41 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.), zwanej dalej u.s.g., oraz art. 3 ust. 1, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (obecnie Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), zwanej dalej u.p.z.p., Rada Gminy Psary uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w sołectwach: Goląsza, Brzękowice, Dąbie. Uchwała ta została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego z 2010 nr 243 pod pozycją 3686.

Pismem z dnia 6 marca 2012 r. K. B.-F., S. B., H. B., A. B., W. W., Z. W., W. W., A. P., A. P., M. F. (które wpłynęło do Urzędu Gminy w Psarach w dniu 12 marca 2012 r.) wezwali Radę Gminy Psary, w trybie art. 101 u.s.g., do usunięcia naruszenia prawa przedmiotową uchwałą poprzez jej zmianę bądź uchylenie w części dotyczącej wyznaczenia linii zabudowy dla działek o nr ewid. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 k.m. 3 obręb Brzękowice. W uzasadnieniu wezwania stwierdzono, że przywołana uchwała wyznaczyła dla nieruchomości, których wzywający są właścicielami nieprzekraczalną linię zabudowy w odległości 50 metrów od granicy z drogą publiczną. W ich ocenie takie ograniczenie stanowi istotne naruszenie przysługującego im prawa własności, ingerując w to prawo w sposób niemożliwy do pogodzenia ze społeczno-gospodarczym jego przeznaczeniem. Zdaniem wzywających taka ingerencja w istotę prawa własności jest sprzeczna z prawem. W dalszej części wskazali, że w odniesieniu do ich nieruchomości granice władztwa planistycznego gminy zostały przekroczone. Rada Gminy nie uwzględniła bowiem kształtu i wymiaru działek, które są bardzo wąskie, a ich długość wynosi około 170 metrów. Podkreśli przy tym, że wyznaczenie linii zabudowy w takim wypadku na poziomie 50 metrów od drogi publicznej oznacza pozbawienie zdolności wykorzystania nieruchomości na cele budowlane aż w 2/3 ich części. W związku z powyższym wzywający zarzucili, że kwestionowana część uchwalonego planu w żaden sposób nie koresponduje z zasadą proporcjonalności, zwłaszcza, że nie wystąpiły racje wymagające ochrony interesu publicznego, wskazujące jednocześnie na potrzebę wprowadzenia ograniczeń interesu jednostki. Zaznaczyli, że ustalenia i wymagania przyjęte w planie muszą gwarantować racjonalność i ekonomiczność planowanej zabudowy odpowiednio do wielkości terenu.