Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. VI SAB/Wa 69/13

Radiofonia i telewizja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant ref. staż. Katarzyna Skurzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2013 r. sprawy ze skargi T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie zwrotu nadpłaty postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącej T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 100 (słownie: sto) złotych, uiszczoną tytułem wpisu od skargi.

Uzasadnienie

Telewizja P. Spółka z o.o. z siedzibą w W. (dalej skarżąca) dnia 19 lutego 2013 r. (k. 2 akt) złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - czyniąc to za pośrednictwem Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej Przewodniczący KRRiT), skargę na bezczynność tego organu w przedmiocie braku zwrotu nadpłaty (wraz z oprocentowaniem) wynikającej z decyzji wydanej w skutek skargi o wznowienie postępowania administracyjnego.

W skardze skarżąca wniosła o;

1.zobowiązanie organu do zwrócenia nadpłaty w kwocie 31.598 zł wraz z oprocentowaniem w terminie 14 dni od doręczenia organowi prawomocnego wyroku;

2. stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu skarżąca wyjaśniła, że 19 lipca 2011 r. Trybunał Konstytucyjny RP wydał wyrok w sprawie P 9/09, w którym stwierdził, niekonstytucyjność art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r., nr 43, poz. 226, nr 85, poz. 459 i nr 112, poz. 654) - jest niezgodny z art. 217 i art. 92 ust. 1 Konstytucji RP oraz niekonstytucyjność rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz. U. nr 12, poz. 153 i nr 90, poz. 1007 oraz z 2002 r. nr 58, poz. 541 i z 2007 r. nr 124, poz. 870) - jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Nadto Trybunał orzekł, że ww. przepisy tracą moc obowiązywania z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w dzienniku Ustaw RP. Skarżąca wskazała, że wyrok ów został opublikowany 3 sierpnia 2011 r. w Dz. U. z 2011 r. nr 160, poz. 963, zatem niekonstytucyjne przepisy utraciły moc z dniem 3 sierpnia 2012 r.