Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 lipca 2013 r., sygn. II SA/Wa 353/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski (spraw.), Janusz Walawski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. na uchwałę Rady Gminy w P. z dnia [...] września 2000 r. nr [...] w przedmiocie odpłatności za przedszkole 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

W dniu [...] września 2000 r. Rada Gminy w [...] podjęła uchwałę nr [...] w sprawie odpłatności za przedszkole, przyjmując za podstawę prawną art. 14 ust. 5 w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 1996 r., Nr 67, poz. 329 ze zm.).

W § 1 ww. uchwały Rada ustaliła dodatkową odpłatność rodziców w roku szkolnym na pokrycie kosztów działalności przedszkola poza minimum programowe, w wysokości 35 złotych miesięcznie, od każdego dziecka uczęszczającego do samorządowego przedszkola w [...]. Z kolei w myśl § 2 ww. uchwały utraciła moc uchwała nr [...] z dnia [...] marca 1999 r. Stosownie do treści § 3 ww. uchwały weszła ona w życie z dniem jej podjęcia.

W dniu 15 stycznia 2013 r., data stempla pocztowego, Prokurator Rejonowy w [...] złożył, za pośrednictwem Rady Gminy w [...], skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na uchwałę Rady Gminy w [...] nr [...] z dnia [...] września 2000 r. w sprawie odpłatności za przedszkole, wnosząc o stwierdzenie nieważność uchwały w całości.

Powyższej uchwale Rady Gminy w [...] zarzucił istotne naruszenie prawa materialnego, tj. art. 14 ust. 5 w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty poprzez ustalenie w § 1 uchwały stałej miesięcznej opłaty za korzystanie przez dziecko z usług samorządowego przedszkola w [...], która nie odniosła się do kosztów ponoszonych przez nie na rzecz dziecka, jakości i ilości świadczeń oraz rzeczywistego czasu korzystania przez dziecko z usług, a w konsekwencji - w ocenie Prokuratora - naruszają zasadę ekwiwalentności świadczeń.