Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 lipca 2013 r., sygn. I SA/Po 292/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2013 r. sprawy ze skargi [...]sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie odmowy przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] r., nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w [...] na rzecz skarżącej Spółki kwotę [...],- zł (słownie: [...]złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] Dyrektor lzby Celnej w [...], po rozpoznaniu wniosku "[...]" Sp. z o.o. w [...] z dnia [...] listopada 2009 r., orzekł o odmowie przedłużenia zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej nr [...] z dnia [...] września 2004 r. na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województw wielkopolskiego.

Podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t. j.: Dz.U. z 2009 r., Nr 201, poz. 1540 ze zm. - dalej: "u.g.h." ), zgodnie z którym zezwolenia, o których mowa w art. 129 ust. 1, nie mogą być przedłużane.

Od ww. decyzji strona nie złożyła odwołania.

W dniu [...] października 2012 r. do Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu wpłynął wniosek Spółki z dnia [...] października 2012 r. o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją ostateczną.

Uzasadniając wniosek Spółka powołała się na opublikowaną w dniu 29 września 2012 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (C 295/12) sentencję wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: "ETS"), z której wynika, że przepis art. 138 ust. 1 u.g.h., który stanowił podstawę decyzji organu w niniejszej sprawie, jest potencjalnym przepisem technicznym w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U. L 204, s. 37 dalej: "Dyrektywa 98/34/WE"), a to z kolei jest równoznaczne z tym, że wobec braku jego notyfikacji nie może oraz nie mógł być on stosowany.