Wyrok WSA w Opolu z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. II SA/Op 221/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Sędziowie WSA Teresa Cisyk WSA Ewa Janowska Protokolant St. inspektor sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lipca 2013 r. sprawy ze skargi B. G. na czynność Starosty Opolskiego z dnia 13 lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za kartę pojazdu 1) uchyla zaskarżoną czynność, 2) określa, że zaskarżona czynność nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Starosty Opolskiego na rzecz B. G. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi skarga B. G. na czynność Starosty Opolskiego z dnia 13 lutego 2012 r., nr [...], polegającą na odmowie zwrotu nadpłaty za kartę pojazdu w kwocie 425 zł, stanowiącą część opłaty uiszczonej w kwocie 500 zł za kartę pojazdu dla samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...].

Wniesienie skargi poprzedziło postępowanie o następującym przebiegu:

Pismem z dnia 4 październik 2012 r. B. G. wystąpiła do Starosty Opolskiego z żądaniem zwrotu kwoty 425 zł pobranej tytułem opłaty za wydanie karty pojazdu dla samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], uiszczonej na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. nr 137, poz. 1310 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. W uzasadnieniu wyjaśniła, że opłata ta została uiszczona w wysokości 500 zł, podczas gdy zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, opłata z tytułu wydania karty pojazdu przekraczająca kwotę 75 zł jest nienależna, jako sprzeczna z Prawem o ruchu drogowym i Konstytucją. Powołując się na uzasadnienie wyroku wskazała na ekwiwalentność opłaty i podkreśliła nierozerwalny związek opłaty z wydaniem decyzji o rejestracji pojazdu. Ponadto wskazała na sprzeczność przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia z art. 90 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który "znajduje bezpośrednie zastosowanie". Powołała się na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 grudnia 2007 r. w sprawie C-134/07 i wywiodła, że sporna opłata jest objęta zakazem z art. 90 akapit pierwszy TWE, którą to regulację należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona takiej opłacie, jak przewidziana w § 1 ust. 1 rozporządzenia.