Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. III SA/Kr 1273/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Kutzner Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) SO del. Janusz Bociąga Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2013 r. sprawy ze skargi K. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata M. G. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 240,00 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.

Uzasadnienie

I.

Decyzją z dnia [...] 2012 r. Nr [...] Burmistrz Miasta przyznał K. J. zasiłek celowy w kwocie 100 zł z przeznaczeniem na częściowe pokrycie kosztu wymiany drzwi. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego i zebranej dokumentacji wynika, że rodzina K. J. kwalifikuje się do przyznania pomocy w formie zasiłku celowego.

Po rozpatrzeniu odwołania K. J., Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło powyższą decyzję Burmistrza Miasta i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Kolegium stwierdziło, że w uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji nie wyjaśnił dokładnie okoliczności faktycznych sprawy i nie wskazał przesłanek przyznania pomocy w takiej, a nie innej wysokości. Zdaniem Kolegium, organy orzekające w sprawach przyznania lub odmowy przyznania pomocy społecznej, winny w uzasadnieniu decyzji podać konkretnie wysokość kwoty, jaką dysponowały na udzielenie danego rodzaju pomocy, jaka kwota została już rozdysponowana i na jakiego rodzaju potrzeby oraz w jakiej wysokości były przyznawane przeciętne zasiłki celowe. Brak w decyzji takich danych można, w ocenie Kolegium, uznać jako działanie organu nadmiernie dowolne, a więc przekraczające granice uznania administracyjnego. Kolegium podniosło, że organ I instancji powinien również ustalić rzeczywistą wysokość potrzeb rodziny K. J. i wskazać w decyzji, dlaczego uznał przyznaną jej pomoc za wystarczającą na ich zaspokojenie, z uwzględnieniem realnych własnych możliwości finansowych.