Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Wr 280/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Józef Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Maciej Guziński Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Protokolant: Renata Pawlak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w B. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zmiany zezwolenia w zakresie wykazu punktów gier oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celnej we W. - działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, po rozpatrzeniu odwołania Spółki z o.o. "A" (dalej strona skarżąca) od własnej decyzji z dnia [...] r. (nr [...]), utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie odmawiające zmiany decyzji ostatecznej w zakresie odmowy zmiany zezwolenia odnośnie do jednego miejsca urządzania gier na automatach o niskich wygranych.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał następujące okoliczności sprawy.

Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej we W. udzielił skarżącej spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie Województwa D. Ustawa o Służbie Celnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz.U. Nr 168, poz. 1323) przeniosła na organy celne dotychczasowe zadania organów podatkowych wynikające z ustawy o grach i zakładach wzajemnych.

Wnioskiem z dnia [...] r. strona zwróciła się do Dyrektora Izby Celnej o zmianę decyzji ostatecznej (zezwolenia), w części zawierającej zestawienie punktów gier na automatach o niskich wygranych w zakresie lokalizacji jednego punktu gier. Organ odmówił wnioskowanej zmiany decyzją z dnia [...] r. nr [...], od której strona się odwołała.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Celnej we W. ostateczną decyzją z dnia [...] r. nr [...] odmówił uchylenia własnej decyzji [...] r.

W dniu [...] r. strona wniosła o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją z dnia [...] r. nr [...]. W uzasadnieniu wniosku powołała się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11. Zdaniem strony stanowiło to podstawę do wznowienia postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.