Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. II SA/Rz 210/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk /spr./ Sędziowie NSA Stanisław Śliwa WSA Paweł Zaborniak Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego -skargę oddala-

Uzasadnienie

Decyzją z dnia z dnia [...].11.2012r., nr [...] Wójt Gminy [...], działający z upoważnienia Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej odmówił B. S. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy w związku z opieką nad mężem K. S.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że stosownie do obowiązujących przepisów, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje. K. S., który jest osobą wymagającą opieki z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, pozostaje w związku małżeńskim z wnioskodawczynią, co uzasadnia odmowę przyznania świadczenia.

W odwołaniu od wskazanej wyżej decyzji B. S. podniosła, że nie zgadza się z wydaną decyzją, wobec błędnego ustalenia stanu faktycznego i sprzeczności z prawem. Wyjaśniła, że jej mąż posiada orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i do samodzielnej egzystencji. Podkreśliła, iż przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na współmałżonka jest prawnie dopuszczalne ze względu na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18.07.2008 r. natomiast okoliczność, że sprawuje ona opiekę nad własnym małżonkiem w świetle wskazanego wyroku nie może stanowić podstawy do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Zwróciła się o ponowne rozpatrzenie sprawy i przyznanie świadczenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, zwane dalej Kolegium lub SKO, działając na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" oraz art. 17 pkt 1 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 dnia czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), zwanej dalej k.p.a. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.